PO atakowana przez SLD w sprawach światopoglądowych przyjmuje bardzo często metodę czerwonej płachty. Gdy SLD próbuje się stawiać w pozycji tych, którzy realnie będą wcielać w życie jakąś niemoralność, PO natychmiast na chwilę pozoruje radykalizm.
Tak było kilkanaście dni temu, gdy na zarzuty, iż mimo zapowiedzi nie wprowadzili liberalnych, nie szanujących ludzkiego życia przepisów odnośnie zapłodnienia pozaustrojowego, natychmiast zasugerowali, że wobec legislacyjnego pata w parlamencie uczynią to rozporządzeniem.
Od początku było to mało realne, chodziło tylko o to by byk SLD-owskiego ekstremizmu hipnotycznie odwrócił swój wzrok na czerwoną płachtę. Z czystej ciekawości skierowałem pismo z pytaniem w tej sprawie do Ministerstwa Zdrowia. Oczywiście, otrzymałem odpowiedz, że prace nad takim rozporządzeniem nie są prowadzone i regulacja niższa rangą niż ustawowa nie jest możliwa.
PO chcąc zajmować pozycję centrową radzi sobie w takich sytuacjach jak umie. Lepsze oczywiście to, niż czynienie ustępstw lewicowym ideologom. Wydaje się jednak, że partię rządzącą stać na więcej, niż taki niskiej próby oportunizm. Gdyby chodziło tylko o to, że PO chce zbierać głosy wyborców, których poglądy są dużo bardziej w lewo, niż partii D. Tuska, jakoś można by próbować wyjaśniać , że używa się takiej taktyki. Jednak odnośnie trudnych zagadnień bioetycznych bardzo wielu Polaków po prostu nie ma dostatecznie wyrobionego zdania. Wiem, że wymaga to trochę więcej wysiłku, ale czy nie byłoby bardziej korzystne również dla PO, by próbować tłumaczyć, a nie tylko doraźnie odsuwać zagrożenie lewackiego barbarzyństwa? Z moich rozmów, przynajmniej jak chodzi o senatorów PO wynika, iż tak w tej sprawie, jak i w każdej innej, woleliby popierać rozwiązania zgodne z prawem naturalnym. Czy naprawdę istnieje obawa, że ich poglądy są niereprezentatywne dla ich wyborców? Jakoś nie wydaje mi się.
Gorszą rzeczą jest odpowiedz Ministerstwa Zdrowia na drugie moje pytanie, dotyczące obowiązującego od pewnego czasu rozporządzenia do ustawy o prawach pacjenta. Wynika z niego, że specjalne komisje lekarskie mające rozpatrywać odwołania pacjentów mogą orzekać również w sprawach zabijania dzieci przed narodzeniem w wypadkach, o których mówi ustawa o planowaniu rodziny i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Mam nadzieję, że ministerstwo nie dość dokładnie przemyślało tę sprawę, być może trzeba by coś w tym rozporządzeniu zmienić. Tak jak jest, przynajmniej w świetle tego, co napisało samo ministerstwo wychodziłoby bowiem na to, że dziecko przed narodzeniem nie jest pacjentem. Zupełnie co innego jak się wydaje wynika z Kodeksu Etyki Lekarskiej i Konstytucji. Będę o to pytał w dalszej korespondencji. Niedobrze by było, gdyby wyszło na to, że ustawa o prawach pacjenta i rozporządzenie są niezgodne z ustawą zasadniczą i podstawowym prawem lekarskim.
