Martwisz się opuszczonym grobem Ojca co zmarł dwadzieścia lat temu...
Martwisz się by przedłużyć ważność grobu na następne ileś tam lat...
A Matka?
Żyje wciąż... To już dziesięć lat jak czeka na Twoje przyjście...
Wciąż czeka na Ciebie samotna coraz bardziej skulona...
Choć już nie patrzy na drzwi.
Czeka wtulona we wspomnienia
To jej zamknięty świat.
Bliżej drzwi... Znowu na skraju łóżka...
Pieluchy co kiedyś zakładała Tobie
teraz jej wymienia ktoś...
Czasem się uśmiecha przez sen.
Jest młoda...
Tuli Ciebie w ramionach.
Tylko to jej już zostało
Nie doczeka się ciebie
No chyba że w grobie jak przyniesiesz kwiaty.
I pamiętaj o wniesieniu opłaty na następne dwadzieścia lat...
