"GW", a konkretnie "Wysokie obcasy" jest po raz kolejny w awangardzie walki o zniszczenie wszelkiego odium wokol egoizmu oraz gloryfikacji hedonistycznego stylu zycia. Mowiac o hedonistycznym stylu zycia, mam na mysli absolutna koncentracje na wlasnej osobie i wlasnych przyjemnosciach oraz negacji wszelkich obowiazkow wobec blizinich jak dlugo stanowia one dla nas niewygode.
Chodzi konkretnie o artykul dotyczacy ksiazki napisanej przez Julie Hollander nt. jej podejscia do wychowania dziecka niepelnosprawnego w sposob ja najbardzie efektywny tzn. oddanie go do adopcji. http://kobieta.gazeta.pl/wysokie-obcasy/1,53581,5483843,Wybor_Julii.html
Przynam sie, ze rzadko przebiegaly mi tak ciarki po plecach jak czytacjac ow artykul. Glebia egozimu tej kobiety oraz braku jakiegolowiek poczucia odpowiedzialnosci czy powinnosci wobec wlasnego dziecka jest wrecz przerazajaca. Oczywiscie owa kobieta sie kreauje sie na tragiczna bohaterke niemalze na skale Antygony : "to byla bardzo trudna decyzja itp".
Przeciez niepelnosprawne dziecko to chyba istota jak najbardziej bezbronna w obecnym swiecie. Jesli wlasna matka nie jest w stanie tego zrozumiec i w imie wlasnego kofortu psychicznego pozbywa sie probelmu przez oddanie dziecka do adopcji, to kto go ochroni ?
Przeciez prawdziwa wartosc czlowieka nie poznaje sie po glebi intelektualnej, zdolnosci retorycznych oraz obronie praw gejow, ale wobec codziennej postawy wobec tych, ktorzy w naszym spoleczenstwie sa najslabsi i bezbronni.
Naprawde wstyd.
