Jedna nietania, druga brzydka, trzecia nieposażna.
Pierwsza dziewucha nie odda się nikomu za czapkę gruszek. O nie. Co to, to nie. Druga dziewucha jest brzydka nawet po liftingu i maseczce upiększającej zrobionej z krwi geriatrycznych maoistów. Czerwonej, czasem zapijaczonej gęby nie upudruje żadnym proszkiem. Trzecia, która sama lubi się zwać panną, jest jak twierdzi, nieposażna. Wszystkie głodne jak diabli.
W ostatnim konkursie piękności wszystkie trzy wygrały. De gustibus non est disputandum. A zatem czas najwyższy sukces przekuć na profity. Jako, że każda uprawia czynnie swoją profesję od dawien dawna, więc podadzą sobie rączki ponad podziałami, do czego nawołuje Alfons. Zgoda buduje, niezgoda rujnuje. Loda zrobią pierwszorzędnie.
Alfonsa, mam nadzieję, zdefiniuje jego śmiertelny wróg, Pan profesor Bender otwierając najbliższe posiedzenie senatu. Może wspomni coś o maturzystach. Ja zaś odmówię w intencji Alfonsa modlitwę przedsoborową:
"Wszechmogący, wieczny Boże, Ty nie odmawiasz Swego miłosierdzia także Judajczykom, wysłuchaj naszych modlitw za ten zaślepiony lud. Niech zaznawszy światła Twej prawdy, którym jest Chrystus, zostanie wybawiony ze swoich ciemności. Przez tegoż Pana"
Amen.
