Historia z dowcipu: spotyka się dwóch panów i jeden drugiemu opowiada- mój dziadek zginał w Auschwitz- drugi kiwa głową współczująco... Pierwszy kończy myśl- spadł z wieżyczki wartowniczej.
Jarosław Kaczyński bardzo niedawno w wywiadzie dla " Wprost" bardzo trafnie zdefiniował potencjalne niebezpieczeństwo: brak przeciwstawienia się Steinbachowej dziś, sprawi że jutro Niemcy wystawią nam rachunek za amunicję zużytą podczas tłumienia Powstania Warszawskiego.
Nic dodać , nic ująć. Prorocze były to słowa. Kilka dni później rozpętała się akcja marketingowa dla Tomasza Grossa, socjologa, nie wiedzieć czemu zwanego światowj sławy historykiem. Dla przypomnienia tylko, Pan Gross uczył był się w warszawskim liceum im Klementa Gottwalda wesół z Adamem Michnikiem, Markiem Borowskim, Heleną Łuczywo itd itd. Szkoła hodowała komuszy narybek. A precyzyjniej biorąc żydokomuszy.
W tych dniach dowcip o dziadku, który zginął w Auschwitz metaforycznie stał się jawą, nie snem. Przybył do nas Tomasz Gross. Zarzucił Polakom, że po wojnie wymordowali 800 do 2000 żydów. Nie wspomniał, że w obronie własnej. Żydokomuna wymordowała podczas czerwonego podboju po 1944 roku ok. 100 000 "bandytów z lasu". Szczęście , że nie bezkarnie.
Porażające jest, że nikt z politycznego establishmentu nie stawia sprawy publicznie.
Tusk podaje Polakom jako wzór do naśladowania profesora Bartoszewskiego, prezydent w święto Hanuka zapala świece na siedmioramiennym świeczniku, Kwaśniewski przeprasza za Jedwabne a żydowscy stalinowscy prokuratorzy od dwudziestu lat nie mogą stanąc przed polskim sądem. Jak na przykład Wolińska (żona światowej sławy profesora socjologii Sigmunta Baumana) czy niejaki Stefan Michnik.
Tomasz Gros przyjechał zaanonsować, że nadszedł czas zapłacić za amucję zużytą podczas podboju. Jarosław Kaczyński miał rację. Trzeba nazywac rzeczy po imieniu.
