Nie lubiłem nauczycieli zbyt wielu, sporo jednak z nich szanuję do dziś. Obok pani od biologii nie wierzącej w teorię Darwina a za to uznającej niepokalane poczęcie, obok złych i głupich, leniwych, pijanych, złośliwych było też kilkoro innych. To oni pokazali mi świata kawałek.
To oni pokazali mi, że opera to coś na co warto zmarnować czas na tej planecie, że poza kanonem lektur są "kaskaderzy literatury" sąsiadując na marginesie z francuskimi symbolistami i rosyjskimi akmeistami, że teatr antyczny jest mocnym ciosem w głowę nawet dziś, że sztuki plastyczne nie kończą się na secesji, że minuskuła i majuskuła karolińska to zapis tej dla nas tylko ciemnej strony średniowiecza bo mało o Karolingach w programie, że w koszykówce kosz od podłoża wznosi się na 3,05 metra, że kwas masłowy śmierdzi a przezroczyste nie znaczy wolne od zanieczyszczeń, że matematyka nie wybacza błędów i parę innych spraw, jak choćby to, że nigdy nie zrobię nawet najprostszych origami.
I tak sobie myślę, tak po cichu i nieśmiało, że może jakby te wypłaty były nieco lepsze, jakby na papier toaletowy i papier do ksero nie trzeba było robić rodzicielskich zrzutek, jakby komputer w klasie nie był antykiem a okna się domykały to może nieco więcej byłoby zapału w tych ludziach, z których chcemy nadal robić fantomy Siłaczek a wciąż wychodzi nam Sienkiewicza poznański nauczyciel.
Bo takie na razie mam wrażenie jak patrzę na szkołę mojego syna. I marzę o tym, że on też znajdzie choć kilku świrów płci obojga, którzy zainfekują jego umysł. Na przekór wszystkim mądrym rodzicom, ekspertom MEN i głupim politykom.
