Jutro ma zostać przedstawiony Kongresowi program, który ma doprowadzić do uregulowania trudnej sytuacji budżetowej Stanów Zjednoczonych. Plan zakłada zamrożenie wydatków publicznych na trzy lata. Jego efektem mają być oszczędności rzędu 250 mld dolarów do 2020 roku. Wszystko wskazuje na to, że główną ofiarą fatalnej polityki obecnej administracji padnie program kosmiczny.
Oszczędności nie dotkną na szczęście wydatków na bezpieczeństwo wewnętrzne, obronę, wsparcie weteranów wojennych i politykę zagraniczną. Postanowiono jednak zrezygnować z dynamicznego rozwoju sfery będącej jednym z symbolów amerykańskiej dominacji. Kiedy w 2004 roku prezydent George W. Bush ogłaszał Vision for Space Exploration (Wizję Kosmicznej Eksploracji), nikt nie spodziewał się, że już za kilka lat zostanie ona storpedowana przez kolejną administrację. Plan kosmiczny przygotowany przez Busha nie tylko zakładał powrót człowieka na Księżyc w niedalekiej przyszłości (2020 r.), ale wykraczał daleko poza tę datę. Jednym z jego celów miało być przygotowanie odpowiednich programów, opierających się zarówno na robotach, jak i ludziach, które doprowadziłyby do zwiększenia naszej wiedzy nie tylko o Układzie Słonecznym, ale także o tym, co znajduje się poza nim. Baza na Księżycu miała stać się jedynie przyczółkiem dla dalszej eksploracji kosmosu, której najbliższym celem stał się oczywiście Mars. Planowano także m.in. utworzenie w drugiej dekadzie XXI w. specjalnego teleskopu (Terrestrial Planet Finder), który byłby w stanie wyszukać poza naszym Układem Słonecznym planety podobne do Ziemi i co istotne określić skład chemiczny ich atmosfery. Strategia sięgała jednak jeszcze dalej. Gdyby wspomniany teleskop wykrył planetę, na której możliwe byłoby życie podobne do ziemskiego, to w trzeciej dekadzie miały powstać kolejne teleskopy, których zadaniem byłoby potwierdzenie istnienia tego życia i przybliżenia jego charakterystyki. Ze względu na swoją specyfikę miały one być umieszczone na statkach kosmicznych ulokowanych daleko od naszej planety.
Obecnie pod znakiem zapytania staje nawet dokończenie w najbliższym czasie projektu statków kosmicznych Orion, które miały zastąpić wysłużone wahadłowce. Warto podkreślić, że cała strategia Busha miała zaplanowany budżet do 2020 roku. Administracja Obamy zmieniła te założenia. Według nowych planów to prywatne firmy będą dowozić astronautów do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Z załogowych misji na Księżyc zrezygnowano zupełnie i bezterminowo. Oznacza to przesunięcie całego programu kosmicznego o wiele lat. Czas pokaże o ile dokładnie. Jako, że nie wyznaczono żadnych konkretnych terminów, można domniemywać, że w grę wchodzi opóźnienie sięgające co najmniej kilkunastu lat.
Warto przyjrzeć się, co tak naprawdę doprowadziło do obecnej sytuacji. Obama przedstawia program oszczędnościowy z powodu olbrzymiego deficytu, do którego sam doprowadził. Nieprzemyślane pompowanie publicznych pieniędzy w bankrutujące firmy doprowadziło do powstania dziury budżetowej sięgającej niemal 1,5 bln dolarów. Prywatne koncerny, które otrzymały tą pomoc śmieją się z wszystkich amerykańskich podatników wypłacając olbrzymie premie swoim prezesom. Efektem polityki Obamy jest dług, który Amerykanie będą spłacać być może aż do 2040 roku. Kryzys można zażegnać dużo szybciej i skuteczniej inwestując w odpowiednie sektory gospodarki. Gdyby zdecydowano się poczynić inwestycje w sektor zbrojeniowy i sektor nowoczesnych technologii (program kosmiczny) uzyskanoby o wiele lepsze i szybsze efekty przy dużo niższym zadłużeniu.
Republikańska wizja rozwoju ludzkości została zastąpiona przez demokratyczne skoncentrowanie się na dniu dzisiejszym bez wyraźnych perspektyw. Pozostaje mieć nadzieję, że już w tym roku Amerykanie podejmą właściwą decyzję w wyborach do Kongresu i wybiorą przyszłość zamiast doraźnych PR-owskich sztuczek Obamy, że zdecydują się na perspektywiczne rozwiązania zamiast hedonistycznych pobudek.
