No i wtapia biedna pani de Tourvel .Traci wszystko.Może jednak jak pewna włoska aktorka teatralna powiedzieć: „Przebaczam mu bo go kochałam”, gdzie słowo „kocham” w libertyńskiej Francji staje się wartością. W świecie, w którym liściki i bale są jedyną rozrywką zblazowanych- intrygi potrzebą.
Pisałam kiedyś o filmie „In the mood for love” tam nie ma zdrady. Jednak co właściwie jest zdradą ?Zdrada zaczyna się w umyśle, gdy myśli zajmuje nie-partner i to za nie-partnerem się tęskni.
Nie mam pojęcia jak długo można żyć takim obrazkiem z głowy .Czasem całe życie .Jak z finału pewnej książki M Duras:„ Powiedział , że ją kocha , że zawsze będzie ją kochać, że będzie ją kochał aż do śmierci”.
Bardzo bardzo to ładne i nie wiem na ile prawdziwe:) Jednak często się podąża za marzeniem, które nie jest tego podążania warte. Pragnieniem iluzji. Jak u Adeli H, która po latach pogoni za utraconą miłością przechodzi obok ukochanego i go nie poznaje :)
Anais Nin, której nie cierpię :) a jednocześnie chętnie do niej wracam :) pisała:"Jestem gorsza niż June , June chce tylko ciała ja zaś umysłu".
„It's beyond my control”- Zastanawiałam się skąd taki przekład u Frearsa.Choderlos de Laclos pisze wyraźnie:«Adieu, mon Ange, je t'ai prise avec plaisir, je te quitte sans regret : je te reviendrai peut−être. Ainsi va le monde. Ce n'est pas ma faute.»
Również nieodżałowany Boy Żeleński tłumaczy wiernie:" To nie moja wina. (Wszystko się przykrzy, mój aniele, takie prawo natury.)"
Jednak jest zasadnicza różnica między: "To nie moja wina"/"To jest poza moją kontrolą". Wina zakłada dokonanie się czegoś niedobrego. Obecność nieczystego. Poza moją kontrolą ma ładunek nieodpowiedzialności, może beztroski.(egoizmu)Brak wpływu na wydarzenia.
Oglądam tę scenę i myślę- chyba nie można okrutniej! Chociaż! Pamiętam telewizyjny program -wywiad Małgorzaty Domagalik z Grażyną Szapołowską i Januszem L.Wiśniewskim. Pada pytanie: Największe okrucieństwo jakie można powiedzieć kobiecie?
Szapołowska zwyczajnie: "Nie kocham cię."
Janusz L. Wiśniewski :"Masz brzydkie ciało, brzydkie piersi, jesteś odpychająca, nie pożądam cię".
Można wybaczyć brak uczucia. Wyszydzenia fizyczności (kopiącej w pewność )-nigdy.
Jednak w „Niebezpiecznych..” to już były inne relacje. Dokonane:)Była bajka, sen i następuje przebudzenie.
Filmowa bohaterka pani de Tourvel szybko przyjmuje smutny fakt .Poetyka filmu ? Czy poetyka prawdy? No i Valmont, niby stosuje technikę asertywności zwaną techniką zdartej płyty:) , w ktorej odmawiając powtarzasz jedną jedyną frazę uparcie do skutku.
Jednak też nie – wypada z roli- i dodaje cegiełki okrucieństw- łącznie z przemocą fizyczną.De Tourvel zaś nie prosi.
Rzecz w tym , że i on się zakochał. Pascalowskie „łowy ważniejsze niż ułowek” dokonały się . Ułowek jest- to Valomonta i przerasta i przeraża.
Przyjemność samego uwiedzenia, czy jednak w przypadku bohaterów „ Niebezpiecznych związków” tak jest faktycznie?
Gdzie bardziej będzie liczyło się zachowanie wizerunku, niż przegranie zakładu-tym samym biedny Valmont do końca jest marionetką, w ręku de Merteuil.
Jakie jeszcze wspomnienia z filmu? Mały przenośny telewizorek na lodówce i mała Lula- z wypiekami ogląda scenę uwiedzenia Cecylii- wtem wpada Wuj:"Nie będziesz oglądać tego pornola":) !
I trach telewizor gaśnie.
Uwielbiam charyzmatycznego Johna Malkovicha- Mylene Farmer pewnie też:)
