W niedawnej rozmowie z "Rzepą" polityk PiS, Zbigniew Kuźmiuk, uparcie twierdzi, że Jarosława Kaczyńskiego ktoś chce zamordować.
Teza ta ma usprawiedliwiać fakt wydawania dużych pieniędzy na ochronę prezesa PiS (wg różnych źródeł ok. 2 mln rocznie).
Wydaje mi się jednak, że prawda jest nieco bardziej prozaiczna. Jarosław Kaczyński po prostu zazdrości swojemu nieżyjącemu bratu i na siłe próbuje lansować się na polskiego Johna Kennedy'ego (jakkolwiek debilnie brzmi to porównanie).
Jego zazdrość najprawdopodobniej zaczęła się po ogłoszeniu stanu wojennego. Lech Kaczyński został internowany, a Jarosławem nikt się nie zainteresował, pozbawiając go tym samym jakże miłej pozycji w CV. Przesiedział najgorsze pod spódnicą mamusi, ale już zaczęło go kłuć, że taki wielki działacz opozycji, jak on, został przez esbecję olany.
Później również to Lech Kaczyński był tym, który osiągał wielkie rzeczy. Prokurator Generalny, prezydent Warszawy, prezydent Polski. A Jarosław prezesował sobie partii, która z czasem zaczęła być uważana za kwintesencję obciachu.
Wreszcie katastrofa smoleńska. Znów Jarosław musiał być wściekły, że Lech poprzez swoją śmierć przykuł większą uwagę Polaków, niż on sam. To musiało boleć.
Ale od czego PR? Trzeba było na poważnie uczynić z Jarosława człowieka tak nieskazitelnie prawego i sprawiedliwego, że aż jakieś ciemne siły nic, tylko pragną go zabić. Więc jest ochrona, są wypowiedzi o groźbie zamachu i wiszącym nad nim wyrokiem śmierci wydanym przez wrogów Polski, a prezesa w szczególności.
I tak sobie ten wymysł zaczął żyć własnym życiem, a niektórzy - zdawałoby się, że dorośli - ludzie klepią o tym w mediach. Chrońmy Prezesa! God Save the Jarosław!
Smutno mi to pisać, że te bzdury już nawet nie śmieszą. Zaczynają być żenujące. A panu prezesowi mogę podpowiedzieć, by wyluzował. Naprawdę nie jest kimś na tyle szczególnym, by ktoś szykował na niego zamach. Pomijam już to, że żywy prezes PiS jest większym gwarantem trwania PO, niż Jarosław-Męczennik pochowany na jakimś Wawelu.
