W dniach następujących po opublikowaniu raportu MAK zauważyłem pewną tendencją do podkreślania, że wywołał on wielkie poruszenie i oburzył Polaków. Pisano o tym często, szczególnie odnotowując, że przez raport MAK Donaldowi Tuskowi palił się grunt pod stopami, co nie jest typowym dla niego stanem dzięki piarowskim zabiegom.
Niestety, moje obserwacje pokazują coś zupełnie odwrotnego. Pomijając mnie czy kilkoro moich znajomych informacje o raporcie MAK szkalujące stronę polską spotkały się z całkowitą obojętnością, brak było większej reakcji i oburzenia ze strony mojego otoczenia. Co więcej, stwierdziłem, że obok obojętności występowało znudzenie całą sprawą wyjaśniania katastrofy smoleńskiej, przechodzące w "co będzie, to będzie, ale przestańcie wałkować ten temat". Taki stan rzeczy został wywołany przez całą scenę polityczną - czy to PO czy PiS - przez pierwszą partię ze względu na podlizywanie się stronie rosyjskiej, a przez drugą ze względu na bezrefleksyjne tłuczenie wątku o zamachu.
To jest właśnie to, co widzę wokół siebie - znudzenie sprawą, przejście nad nią do porządku dziennego. Katastrofa smoleńska nie jest już katastrofą, której wyjaśnienie jest ważne (przynamniej dla sporej części Polaków). Po prostu chcą, żeby dano im spokój i nie zawracano głowy rzeczami nie związanymi bezpośrednio z ich egzystencją. I to jest chyba najbardziej smutne.
