Z zainteresowaniem przyjąłem informację o rozpoczęciu wydawania nowego tygodnika "Uważam Rze" o profilu, jak to zapowiadał Paweł Lisicki, konserwatywno-liberalnym. Po totalnym zlewaczeniu "Wprost" pod rządami Tomasza Lisa rynek tygodników wydawał się monotonny, a "Gazeta Polska" dla wielu zbyt radykalna.
Zakupiony dziś nowy tygodnik przejrzałem od deski do deski (czytając przy tym większość materiałów) i w związku z tym nasuwa mi się kilka wniosków. Po pierwsze, bardzo się cieszę, że pojawia się taka alternatywa na rynku polskich tygodników. Cenię sobie publicystów, którzy pojawili się w pierwszym numerze "Uważam Rze", zresztą w głównej mierze stałych współpracowników "Rzeczpospolitej". I właśnie - jest to zarówno wada, jak i zaleta. Myślę, że sporo dziennikarzy i tak ma już pełne ręce roboty w "Rzeczpospolitej" (i nie tylko) i nie wiem czy dodatkowo pisanie kolejnych artykułów co tydzień będzie fizycznie spełnialne. Choć w pierwszym numerze jest sporo nowych tekstów to obawiam się, że gdy minie zapał towarzyszący "świeżości" i "nowości" i ujawni się rutyna, "Uważam Rze" może stać się po prostu przedrukiem co ciekawszych pozycji z "Rzeczpospolitej". Zresztą, już w pierwszym numerze rzuca się to w oczy stałym czytelnikom "Rzepy" (czyli np. mi), ponieważ co najmniej kilka, a być może nawet kilkanaście publikacji ukazało się już w dzienniku wydawnictwa Presspublica.
Sugeruję więc twórcom gazety przyjęcie szerszego grona publicystów niż głównie tych z "Rzeczpospolitej", bo choć jest trochę innych twarzy niż w "Rzeczpospolitej" (bracia Karnowscy, Jachowicz, Rolicki), to myślę, że może to nie wystarczyć, żeby dostarczać cotygodniowej "świeżości". A poza tym trzymam kciuki i życzę powodzenia, aby wydawanie "Uważam Rze" było opłacalne - zarówno dla wydawców jak i dla czytelników.
