Mimo, że Tibor Aradi nie odczuwał bólu, wiedział, że pozostało mu najwyżej kilkadziesiąt minut na dotarcie do szpitala. Po założeniu opatrunku 37 - letni węgierski robotnik wsiadł do auta i ruszył z impetem. Dwadzieścia minut później był na izbie przyjęć. Lekarze nie wierzyli własnym oczom : stał przed nimi mężczyzna, który w lewj ręce trzymał swoją odciętą prawą rękę. - Możecie mi ją przyszyć ? - spytał. Jak to jednak możliwe, że tak ciężko ranny robotnik nie był sparaliżowany cierpieniem ?
Nasze centrum bólu dysponuje czymś w rodzaju gigantycznego laboratorium narkotykowego, które w ułamku sekundy produkuje środki odurzające. Przy obrażeniu takim jak to opisywane powyżej setki różnych endokannabinoidów i opoidów zalewają mózg - i tłumią sygnały bólu. A przy tym działają do sześciu razy mocniej i dwa razy dłużej niż heroina. Ale dlaczego niektórzy już przy drobnym rozcięciu dłoni tracą przytomność, a inni - jak Tibor Aradi - są w stanie prowadzić samochód z odciętą ręką ? Żelazna reguła brzmi : im silniejsze sygnały bólu, tym intensywniejsze substancje odurzające wydziela ciało. Do wytwarzania wyjątkowego koktajlu narkotykowego, który tłumi przykre doznania, dochodzi wyłącznie w sytuacjach zagrożenia życia, czyli takiej jak ta, w której znalazł się węgierski robotnik. Wtedy mózg wydziela, oprócz uśmierzaczy bólu, również duże ilości hormonów stresu, np. adrenaliny. Podwyższają one sprawność osoby znajdującej sie w niebezpieczeństwie. Tylko z powodu tego ,, przedawkowania " wewnętrznych narkotyków Tibor Aradi nie stracił przytomności oraz mógł dojechać do najbliższego szpitala. Taka ilość substancji znieczulających i pobudzających nie jest niezbędna w przypadku drobnego stłuczenia czy rozcięcia, gdyż organizm nie potrzebuje wtedy dodatkowych sił, aby przeżyć.
Żródło : ,, Świat wiedzy "
