Dwadzieścia lat zrywania z socjalizmem, liberalizacji wszystkiego co można i nie można, oraz dzikiej prywatyzacji odbiło sie zdecydowanie na kondycji polskiego społeczeństwa.
Jest ono obecnie zatomizowane tzn. każdy patrzy tylko swego, wizje społeczne są odrzucane.
Strajki, chociaż sporadyczne ostatnio, jednak mają miejsce. Oprócz funkcji "życzeniowych" dodatkowo pokazują podziały społeczne.
Ostatnio jednak zarówno w przypadku pilęgniarek jak i górników podkazują, że odradza się solidaryzm społeczny. Coraz mniej osób widzi w nich samo zło, a coraz wiecej osób faktyczne problemy.
W przypadku strajku pielęgniarek, nie chodzi bowiem o barwy partyjne czy o zwykłe podwyżki. Stawka jest znacznie wyższa.
Stajk pielegniarek godzi w samo jądro liberalizmu.
Panie nie chcą dobra jakim, dla liberałów, jest swoboda umów. Niebywałe!
Udrzają w, fałszowane na ogromną skalę, wzorce społeczne (pracownicy są zadowoleni, a jest gorzej niż było) i okazują opór przeciwko fatalnemu, z punktu widzenia pracowników, systemu umów czyli kontraktów.
Twierdzą, że system kontraktów zrobi z nich niewolnice dyrektorów, pracujące za minialną kasę i w zasadzie bez ubezpieczenia. Po raz pierwszy w III RP, ktoś powiedział o tym głośno.
Panie odrzucają liberalim jako źródło dobra, nie wierzą mu. Zesztą nie muszą wierzyć bo są wokół wzorce bardzo negatywne i to jest reguła a nie wyjątek.
Ta bitwa może zmienić cały układ sił dotycznący pracodawców i pracobiorców w Polsce. Oby to była ta kropla, która przepełni kielich.
Za nimi pójdą inni.
Życzę pielegniarkom powodzenia.
Co ciekawe, w zasadzie SLD nic nie robi w ich sprawie.
