W czasach zamętu pojęciowego, wśród szalejących orkanów powierzchownych twierdzeń i gradu prostackich uogólnień, potrzeba postawienia trwałej latarni znaczeniowej staje się zadaniem ważniejszym od budowy stadionu w Warszawie. Zapraszam zatem na plac budowy.
Bo Predator XL aka xiazeluka zanieczyszcza rzeczywistość.
PODSTAWA PIERWSZA: Nie ma prostego podziału na lewicę i prawicę, więc z założenia nie ma czegoś takiego jak lewica czy prawica, są jedynie kierunki definiowane nie tylko kierunkiem wiatru, ale także jego siłą.
BENITO MUSSOLINI: Benito Mussolini (1883-1945), twórca i wódz faszyzmu, skrajny nacjonalista, syndykalista i antykomunista. Za młodu socjalista, ale do 1919 roku uznał socjalizm za martwy. W ramach nowej ideologii odbudował nacjonalizm oraz wzbudzał elementy feudalizmu w nowej ideologii. Doszło do radykalizacji, ale na prawo - w stronę pojęć jak naród, tradycja, hierarchiczne, silne państwo, czyli w stronę konserwatyzmu politycznego.
LIBERALIZM: Ideologia 'lewicowa', choć częściowo przywłaszczona przez prawicę. Lewicą był cały XIX wieczny ruch liberałow począwszy od Smitha i Rousseau, a konczac na Locke i Mill.
DARWINIZM SPOŁECZNY I SKRAJNY DETERMINIZM - z całym szacunkiem dla nieznanego mi prof. Tomasza Witucha - to idee związane z konserwatyzmem, jako forma dowodzenia zasadności rasizmu. Twórcą myśli jest Joseph Arthur Comte de Gobineau, arystokrata, zdeklarowany konerwatysta, zwolennik darwinizmu spolecznego (czy raczej selekcji naturalnej). To on uznał za niedopuszczalne mieszanie ras i stworzył ideowe podwaliny dla myśli darwinowskiej w nazizmie i w mniejszym stopniu w faszyzmie. Darwinizm społeczny jest esencjonalnie ideologicznie NIESPÓJNY z socjalizmem, bo zakłada walkę klas i konfrotacji, jako podstawowy element funkcjonowania spoleczenstwa.
FASZYZM: Wszechobecny państwo pełniło tu rolę feudalnego zwierzchnika i jako tako wywodzi się z konserwatywnej myśli. W opozycji do tego jest lewicowy liberalizm, który dążył do minimalizacji władzy państwa.
INDYWIDUALIZM: Jest to idea czysto lewicowa wywodząca się z liberalnej myśli m.in. Milla i Locke'a, więc antyindywidualizm ma korzenie prawicowe, konserwatywne.
PROBLEM: Zarówno socjalizm jak i liberalizm wywodzą się z lewicy. Obie jako idee odpowiadające na ideologie prawicowe, jak autorytaryzm, hierarchiczne i wszechwładne państwo, klasowość społeczeństwa. Drogi były różne, ale rodowód ten sam. Totalitaryzm i autorytaryzm z założenia muszą wywodzić się z konserwatyzmu. W komunizmie zarówno autorytarna władza PZPR, jak i nacjonalizm to prawicowy skręt w lewicowej ideologii (wynikąjący z generalnej nieprzystawalności systemu do rzeczywistości).
KORPORACJONIZM I SYNDYKALIZM: Obie niosły za sobą hasła powrotu do idei feudalnych, przy czym zmieniono nieco hierarchię.
HASŁO: „Nie naród tworzy państwo […] wprost przeciwnie, państwo stworzyło naród.” Jest w samym założeniu feudalne, a zatem konserwatywne. Sama przynależność idei silnego państwa jest ciężko definiowalna, bo za takim państwem optowali i konserwatyści i jakaś część socjalistów. Problemem jest, że hierarchiczne, autorytarne państwo ala Wielki Brat nie współgra z ideologią jakiejkolwiek odnogi lewicy.
ZMIANA jest akurat paradygmatem lewicy. Brak rozwoju to bowiem stagnacja. Występowało to jednak nie tylko w myśli np. socjalistycznej, ale także liberalnej. Samym hasłem zmiany nie da się zdefiniować ideologii. W obecnej chwili chodzi o kierunek zmian. Obecny konserwatyści też pragną zmian, tylko wstecz.
LEWICA w swojej większości odrzuca kształtowanie obywateli, tak jak tego nie chciał LEWICOWY liberalizm. Lewica bywa wewnętrznie sprzeczna, ale dążenie do odrzucenia możliwości kształtowania człowieka przez państwo ma rodowód lewicowy. Prawicy zależało zawsze na status quo, czyli na utrzymaniu dyscypliny już istniejącej i narzuconej przez państwo.
EKONOMIA: Problem w tym, że ani socjalizm, ani kapitalizm w wydaniu klasycznym liberalnym to nie idee prawicowe. Jak już wiadomo liberalizm to w istocie ruch stanowiący esencję lewicowości. Dopiero w pózniejszym okresie nastąpił podział na lewicę etatystyczną i liberalną. Co więcej etatyzm i liberalizm wymieszał się tworząc antykomunistyczny, antyfaszystowski, antykonserwatywny twór znany powszechnie jako socjaldemokracja.
FASZYZM był esencjonalnie antydemokratyczny, co jest esencjonalnie KONSERWATYWNE i PRAWICOWE. Demokracja ma swój rodowód jednoznacznie w myślicielach jak Locke, Mill czy Rousseau.
LEWICA starszej daty miały zasadniczy problem. Definiował ich rewolucjonizm. A nie poglądy gospodarcze. W latach międzywojennych etatystyczne podejście do gospodarki było normą zarówno na lewicy, jak i na prawicy. Etatyzm nie definiował lewicy ani prawicy. Przy czym prawica skupiała się głównie na protekcjonizmie i izolacjonizmie, a lewica na prawach pracy i warunkach socjalnych. John Maynard Keynes był czołowym jak na swoje czasy LIBERALNYM ekonomistą.
FASZYZM okazał się ideologią niezależną od poglądów gospodarczych. W Chile czy w Hiszpanii faszyzm współistniał z liberalnym modelem gospodarczym.
FRYDERYK BASTIAT, myśliciel liberalny, członek Zgromadzenia Narodowego we Francji. Wraz z całym swoim ugrupowaniem siedział na skrajnej lewicy. Jednocześnie warto zauważyć, że to on zdefiniował podział, jaki zaczął zachodzić na lewicy: na liberalną i na socjalistyczną. Zaczęto przepychanki na lewicy, co poskutkowało pierwszymi doraźnymi koalicjami między lewicą liberalną a konserwatystami.
PRAWICA - podstawowy problem z tą definicją to jej uznanowiość. Zasadniczo podział lewica-prawica to podział na lewica-nielewica. Zatem zależy od zdefiniowania, czym jest lewica. W momencie, kiedy próbuje się zakreślić liberalizm, jako ideologie nielewicową, to wtedy rzeczywiście można tak traktować faszyzm. Tym niemniej faszyzm był esencjonalnie antykomunistyczny, wiec w tej sytuacji, jeśli faszyzm jest lewicowy to komunizm jest prawicowy... Najłatwiej jednak zauważyć, że jedyna stałość między lewicą a prawicą to kwestia liberalizm-konserwatyzm. Stąd faszyzm był esencjonalnie prawicowy, bo cały trzon ideologii czerpał z prawicowych idei, jak naród, autokracja, antydemokratyczność, feudalizm, imperializm czy np. rasizm. Niezależnie od sposobu w jaki podejdziesz do lewicy tych cech nie można w żaden sposób przypisać lewicy (ani socjalistycznej, ani liberalnej). Druga oś podziału to prawica=tradycja, a lewica=zmiana, rewolucja.
WSPÓLCZESNA PRAWICA jeśli korzysta z idei liberalizmu to ograniczonej tylko do sfery gospodarczej. Tym samym doszło do przyswojenia części idei liberalizmu przez prawicę, ale nie zmienia to rodowodu tej ideologii.
WSPÓŁCZESNA LEWICA straciła wiele ze swoich idei liberalnych w zakresie gospodarki, ale to lewica definiuje jak kształtuje się wolność jednostki w społeczeństwie.
REASUMUJĄC:
Gdyby powiesić bombkę faszyzmu na choince – drzewko się przechyli w prawo. Jeśli dodać bombkę komunizmu – przechyli się na lewy bok. Obie przechylą, a nawet przewrócą choinkę na południe. Od przechyłu kolapsu nieuchroni przeciwwaga – bombka lewicowa (alias liberalna czy też demokraci), która skieruje drzewko na północ, ale też na lewo oraz bombka prawicowa (alias konserwatyzm), która skieruje drzewko na północ, ale na prawo. I taki jest morał powyższych zestawień: miejsce faszyzmu jest na PRAWICY.
