W filmie Siergieja Łoźnicy pt. „Szczęście ty moje” ukazano współczesną Rosję w taki sposób jakby w tym kraju nic się nie zmieniło od setek lat, jakby stosunki międzyludzkie, moralność, obyczaje pozostały niezmienione mimo, że 500 lat temu dróg w tym kraju nie było a dzisiaj mocarstwo Putina dorobiło się kilku dziurawych szos przecinających ten kraj wielkości kontynentu, po których jeżdżą rozklekotane ciężarówki wyprodukowane w drugiej połowie XX wieku.
Reżyser opowiada historię kierowcy Georgija, który pozornie nie zgadza się na wszechobecne zło i tumiwisizm, i który głęboko wierzy, że te zło nie złapie go w swoje ramiona. Nie zauważa jednak, że wkrótce sam może podążyć w ślady oprychów i żebraków którzy tworzą współczesna Rosje i nadają jej specyficzny zbrodniczy koloryt. Ignoruje kolejne ostrzeżenia.
Najważniejsze otrzymuje od przypadkowo poznanej prostytutki, która dobroć Georgija interpretuje jako fałsz w ten sposób chroni swoje życie w którym słowo „dobro” nie istnieje. Dziewczyna chce powiedzieć mu tylko tyle : „przez to twoje dobro chcesz się wywyższyć i mnie poniżyć.”. Dobro jest w Rosji przekleństwem i tego bohater filmu nie może zrozumieć. Polacy też tego nie mogą zrozumieć.
Początkowo sceny „Szczęścia..” rozgrywają się wśród rozległych równin – jakby reżyser chciał ukazać Rosję – oczyma naszego wieszcz Mickiewicza, którego ten kraj i jego równiny napawał lękiem i obrzydzeniem. Jednak w miarę upływu czasu akcja filmu przenosi się do odwiecznej Sołżenicowej wioski przyprószonej śniegiem i odciętej od świata. Reżyser opowiada kilka historii, które zostają podporządkowane wątkowi historii Georgija. Wioska w której rozgrywa się akcja nie należy do cywilizacji, jest to miejsce gdzie zaciera się granica między dobrem i złem, realnością i snem, przeszłością i dniem dzisiejszym.
Jest to piekło ukazane jeszcze raz przez rosyjskiego artystę w sposób znakomity i tylko to że filmy takie powstają, że istnieją jeszcze w Rosji ludzie, którzy potrafią dostrzec patalogię swego ojczystego kraju daje nadzieję, że być może kiedyś w przyszłości Rosja powróci do normalnego świata. Ten film trzeba obejrzyć koniecznie.
Piotr Piętak redaktor portalu mediologia.pl Zapraszam na Darmowy Kurs Linux
