Właśnie jednym uchem słucham konferencji LPR, który to w przedwyborczym zamieszaniu przepoczwarzył Polskie Rodziny w Prawicę Rzeczypospolitej, tylko Ligę pozostawiając po staremu. Wczoraj zaś słuchałem Zyty Gilowskiej w uniesieniu chwalącej Kaczyńskiego i Zbigniewa Religę, który również nagle się "spisował". A dodać należy jeszcze PO, która rękoma i nogami broni się przed zarzutem, że co nieco odbierze rolnikom.
I tak słucham i oglądam te różne konferencję i właściwie zastanawiam się po co komu kampania wyborcza? A gdyby wybory zrobić, ot tak - ukradkiem, zaskakując wszystkich polityków. Żeby Bóg czy inna siła najwyższa zstąpiła z nieba i ogłosiła termin wyborów na dzień następny, w tym samym momencie ogłaszając ciszę wyborczą. Jak pięknie byłoby wówczas, gdyby politycy nie mieli czasu by się przygotować, nie mieliby tych darmowych spotów wyborczych, nie mieliby tego miesiąca na kłamstewka przygotowanego, nie mogliby uchwalać czegoś, co rujnuje budżet i robić setek innych rzeczy, które z dobrem Polski mają tyle wspólnego co publicystyka Maryli z LiDowską propagandą.
Bo weźmy taki UPR - partię tak hołubioną przez niektórych na Salonie, która jak przystało na ultraliberalną partię z narodowo-socjalistyczną bandą się miesza. Nie lepszy jest Marek Jurek, który jako człowiek wielkiej kultury nie widzi nic zdrożnego w przytulaniu się do takich członków prawicowych (ugrupowań) jak Mirosław Orzechowski. Skręcając nieco do środka natrafiamy na Zytę Gilowską - niegdyś pierwszą liberałkę RP, której kilka lat okupowania stołka ministra skutecznie z głowy wybiło wszelkie pomysły na usprawnianie systemu podatkowego. Okazuje się, że można być w pewnych kwestiach największym radykałem a polityczna pragmatyka i tak robi swoje. Oczywiście nie obędzie się w kampanii Gilowskiej bez słów o reformach finansów, obniżaniu podatków, uproszczeniach dla przedsiębiorców - to wszystko będzie w planie - 5-letnim, 10-letnim czy innym 50-letnim - w każdym razie wieloletnim.
Inna nowa twarz PiS - minister Religa - ledwie 2 lata temu grzmiał i grzmiał, popierając Tuska Donalda, a teraz nagle mu się odwidziało i jedyną nadzieję dla Polski widzi w Jarosławie Kaczyńskim, który finansować chciał służbę zdrowia z budżetu. Decentralizacja? A gdzie tam - kto by się teraz tym interesował, skoro kampania nadciąga i trzeba trochę kiełbasy wyborczej przyprawić. Ale idźmy jeszcze bardziej do środka, gdzie już czeka Platforma Obywatelska - taka sama liberalna, jak jeszcze 2 lata temu, z tym tylko wyjątkiem, że liberalizm się zmienił i teraz nakazuje popierać wszystko, co służy marnowaniu pieniędzy publicznych. A dalej, jak już przejdziemy przez południk 0, na lewo mamy kolejne dziwy niesamowite. Ot partia niby liberalna, demokratami zwana przykleiła się do SLD, gdzie Wojtek Olejniczak tylko ma socjalizm w głowie. Co tam program, co tam założenia i idee - ważne by się odpowiednio przyczepić i nie martwić o gorsze jutro. A taki obrotowy PSL, co to mądrze i piknie gada, ale jak się do władzy przylepi to z poglądami mu nie po drodze.
Wszystko to jedno kłębowisko. Przepychanki kiboli po meczu, w których już po chwili nie wiadomo, kto czyj kibol i gdzie policja. Więc na co potrzebna nam kampania w mediach, po co analizy przemówień, po co Panie Igorze otwierać jakąkolwiek debatę wyborczą w Salonie, skoro to bez znaczenia. I tak nikt nie zrealizuje tego, co tam w programach powypisywał. I tak jak wygra wybory co innego będzie robił. I tak nie uchwali niczego, co w kampanii obieca. Zostaną słowa, słowa, słowa i tylko słowa.
Swoje pogadają, wygra kto ma wygrać, wygra kto będzie piękniejszy, kto będzie się mniej w mediach świecił, czyje będą bielsze zęby. Na cholerę się tym emocjonować, czy w ogóle zwracać uwagę?
Nie ma co się oszukiwać - od czasów reform AWS nikt nie zrobił nic poważnego w tym kraju. Wszystko co było potem, to ta sama ciemna bulgocąca masa, z której co chwila wyłaniają się różne dziwne twory - niezależnie, czy nazywają się PiS czy SLD czy "liberałowie".
