Właśnie dowiedziałem się o proteście studentów ASP w Warszawie przeciwko eksmitowaniu ich uczelni z pałacu Czapskich-Raczyńskich...
Informacja jak informacja... gdyby nie fakt, że znam osobiście hrabiego Czapskiego. Sprawa nabiera więc charakteru osobistego.
Rzeczony hrabia mieszka w trzypokojowym mieszkaniu w bloku z rodzicami i dziadkami. Kiedy przyjeżdża do Warszawy to czasem zdarza mu się przejść pod bramą pałacu Czapskich... podobno to dziwne uczucie tak przechodzić koło pałacu Czapskich samemu będąc spadkobiercą Czapskich... ;)
A tak zupełnie poważnie (nie to, żeby M. Czapski był niepoważny - pozdrowienia dal ciebie M.!) - nie zdajemy sobie sprawy z jednaj bardzo prostej rzeczy. Dla nas to są pałace, pełne dzieł sztuki zimne marmurowe wnętrza ze śliskimi posadzkami... Ale dla ludzi, którzy kiedyś w nich mieszkali to były zwyczajnie domy! Często przez setki lat należące do rodziny, miejsca, gdzie się świętowało, miejsca gdzie gromadzono nie tyle majątek, co wspomnienia...
Zastanawiam się, jak ja bym na to spojrzał z perspektywy czasu? Hmmm... nie mam takich dylematów bo moja rodzina niczego nie zakumulowała (wręcz przeciwnie - II wojna pokrzyżowała nam losy).
Zastanawia mnie jednak kompletny brak refleksji wśród studentów ASP... czyżby wszyscy oni byli zadeklarowanymi leninistami? Jakoś mi się wierzyć nie chce...
I tym to smutnym akcentem...
