Warto promować Polskę i polskość na Ukrainie. I bynajmniej nie chodzi tu o jakiś ekspansjonizm. Ukraińska podmiotowość jest w naszym najlepiej pojętym interesie. Stanowi ona konieczny warunek zdrowych relacji polsko-ukraińskich.
Tymczasem droga Ukrainy na Zachód wiedzie przez nasz kraj, a więc i naszą kulturę. Wśród intelektualistów ukraińskich znajomość języka polskiego jest czymś powszechnym. Polska i Polacy cieszą się na Ukrainie coraz lepszą opinią. Sam byłem zaskoczony po zapoznaniu się z wynikami sondażu, z których wynika, że 60 procent osób, które na Ukrainie uczą się języka polskiego nie posiada żadnych polskich korzeni. To bardzo znamienne.
To otwiera perspektywy dla oświaty polskojęzycznej u naszego południowo-wschodniego sąsiada. Wkraczamy w okres coraz bardziej dynamicznego rozwoju różnego rodzaju form nauki języka polskiego. Mam tu na myśli nie tylko szkoły, ale i przedszkola i inne instytucje edukacyjne. Jako przykład sukcesu na tym polu warto wymienić projekt placówki w Łanowicach w rejonie samborskim. W miejscowości tej mieszka olbrzymi odsetek Polaków. Język polski będzie w nowej placówce językiem nauczania. W jednym budynku będzie się znajdować przedszkole dla 40 przedszkolaków i szkoła początkowa, czteroklasowa, dla 40 uczniów.
Wspieranie polskiego szkolnictwa na Kresach jest naszym moralnym obowiązkiem wobec Rodaków, którzy tam zostali. Jednocześnie to znakomity instrument kreowania pozytywnego wizerunku Polski na Ukrainie i innych krajach, gdzie polskie dziedzictwo pozostaje obecne.
