Słuchając opowieści moich bliskich, wykoncypowałam kampanię społeczną moich marzeń.
Zamiast licznika długu publicznego, na rondzie Dmowskiego (czy lepiej, Pużaka) znajduje się gigantyczny ekran firmy Samsung (czy lepiej, Telecolor z Iłowa-Osady). Na tym ekranie, raz na dwadzieścia minut wyświetlany jest film.
Porodówka: Umęczony długim porodem mąż (Maciej Stuhr), wijąc się w boleściach, błaga żonę (Małgorzata Kożuchowska), żeby przekonała lekarki do podania mu znieczulenia. Ona podaje mu w ciszy soczek Karotka. Po czym mówi: No, jeszcze tylko trochę! Tak dobrze ci idzie, skarbie! Przecież wiesz, że znieczulenie może zaszkodzić dziecku…
Po chwili wychodzi na papierosa.
Korytarz: Teść (Jerzy Stuhr): Maniu, pójdź do tych lekarek. Ty umiesz z nimi rozmawiać.. Powiedz że zapłacimy, cokolwiek, przecież nie mogę tego znieść jak on się męczy, i to wszystko już drugą dobę.. Pamitętam jak sam rodziłem, ale wtedy, wiesz, nie było tych możliwości – oddałbym wszystko wtedy.. No, proszę Cię, zróbmy coś..
Słychać wrzask rodzącego. Długi i przeszywający, zwierzęcy krzyk.
Mania: Dobrze, ale potem pojadę do domu. Muszę się przespać, jutro do pracy. Jestem wykończona. O mnie to nikt nie pamięta.
Teściowa: (Beata Tyszkiewicz) Masz rację, Maniu. Nic tu nie pomożesz, a sama odpocznij. Ja jutro odwiozę wszystkich do domu, jak się skończy ten koszmar. A ty, mój drogi, przestań histeryzować. Taka jest naturalna kolej rzeczy. Wszyscy musielismy się urodzić.
Kinga Stańczuk
nowe-peryferie.pl/index.php/2012/02/moj-maz-rodzi-druga-dobe/
