*Długowieczność
"Po niejakim czasie Kain składał dla Jahwe w ofierze płody roli, zaś Abel składał również najprzedniejsze sztuki ze swej trzody i tłuszczu ich." (Geneza IV 3-4)
Stwórcy skłonili ludzi do dostarczania im żywności. Chcieli wykazać swym przełożonym, że stworzone przez nich istoty są dobre i nie zwrócą się nigdy przeciw swym ojcom.
Dzięki temu zezwolono szefom pierwszych ludzi skorzystać z "drzewa życia". To wyjaśnia dlaczego pierwsi ludzie tak długo żyli: Adam dziewięćset trzydzieści lat, Set dziewięćset dwanaście lat, Enosz dziewięćset pięć lat, itd. (Geneza V 1-11)
-Naprawdę żyjecie dziesięć razy dłużej od nas?
-Nasze ciało żyje średnio dziesięć razy dłużej od waszego, jak pierwsi ludzie z Biblii, między siedemset pięćdziesiąt i tysiąc dwieście lat. Lecz nasz umysł, a więc i nasza prawdziwa osobowość może być nieśmiertelna. Wyjaśniłem już panu, że z jakiejkolwiek komórki ciała można odtworzyć całą istotę z nową, żyjącą materią: kiedy jesteśmy w pełni rozwoju naszych zdolności i gdy nasz mózg jest w maksimum sprawności i wiedzy, pobieramy operacyjnie maleńką część ciała, która jest przechowywana. Kiedy naprawdę umrzemy, z jednej komórki pobranej z małego kawałka naszego ciała, który był pobrany wcześniej, odtwarzamy całe ciało takie, jakie było w tamtym momencie. Mówię w tamtym momencie, to jest z całą swoją wiedzą i swoją ówczesną osobowością. Lecz ciało jest zbudowane z nowych elementów, które mogą żyć tysiąc waszych lat. I tak dalej przez całą wieczność. Jednakże, aby ograniczyć przyrost ludności, jedynie ludzie wybitni mają prawo do bycia wiecznymi".
"A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. Synowie Elohim, widząc, że córki człowiecze są piękne, pojmowali je sobie za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały." ( Geneza VI 1-2 )
Stwórcy przebywający na zesłaniu brali sobie za żony najładniejsze z pośród ziemskich dziewcząt. "Nie może pozostawać duch mój w człowieku na zawsze, gdyż człowiek jest istotą cielesną; niechaj więc żyje tylko sto dwadzieścia lat." (Geneza VI-3) Długowieczność nie jest dziedziczna. Dzieci ludzi nie korzystały automatycznie z "drzewa życia" ku wielkiej uldze władz odległej planety. Tak więc sekret został zapomniany i postęp ludzi przyhamowany.
"... gdy synowie Elohim zbliżali się do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach." (Geneza VI-4)
Ma pan tu świadectwo, że Stwórcy mogli łączyć się fizycznie z córkami ludzi, których oni stworzyli na swój obraz. Związki były płodne, a potomstwo nadzwyczaj udane. Wszystko to wydawało się coraz bardziej niebezpieczne dla odległej planety. Postęp naukowy na Ziemi był nadzwyczajny. Zdecydowali zniszczyć całe dzieło stworzenia. "Jahwe widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe." (Geneza VI-5)
Zło, to znaczy pragnienie dorównania swym Stwórcom, stania się ludem uczonym i niezależnym. Dobrem dla nich był człowiek wegetujący na Ziemi w warunkach prymitywnych. Złem było jego dążenie do postępu, by kiedyś być w stanie dołączyć do Stwórców".
"Nie jesteśmy wieczni. Możemy żyć dziesięć razy dłużej od was, dzięki małej korekcie chirurgicznej, biblijnemu "drzewu życia".
(Rael "Przekaz dany mi przez przybyszów z kosmosu")
*Do czego służy życie?
"Celem i sensem życia jest dążenie do doskonałości, miłość i służenie bliźniemu".
(Aleksander Klizowski "U progu Epoki Ducha")
"Pytanie: Do czego służy właściwie życie?
Odpowiedź: Jak głosi Przekaz, musimy zawsze rozważać sytuacje i problemy w odniesieniu do czterech poziomów. W stosunku do nieskończoności - życie nie służy do niczego. Życie nasze oraz całej ludzkości jest niczym w odniesieniu do nieskończoności. Jeżeli umrzemy i nawet jeżeli cała ludzkość zostanie unicestwiona, nic to nie zmieni w nieskończoności czasu i przestrzeni.
Ogromna istota, w której jesteśmy pasożytami cząsteczki atomu, nadal będzie istnieć nie zdając sobie z niczego sprawy, a cała historia ludzkości od jej stworzenia trwałaby dla niej miliardowy ułamek sekundy.
Istoty zamieszkujące atomy atomów naszej ręki nadal będą istnieć jak gdyby nic się nie wydarzyło, nawet jeżeli atom, w którym znajduje się ich wszechświat spadnie na ziemię w strumieniu krwi wypływającej z naszego palca, który został rozerwany na przykład w momencie wybuchu. Nawet jeżeli ta kropla krwi zostanie połknięta przez robaka, który zachowa ten atom, gdzie znajduje się ich wszechświat, by utworzyć nowe komórki swojego organizmu, nie wpłynie to na życie istot zamieszkujących ten mały świat, nie więcej jak na życie istot zamieszkujących atomy komórek ich palców...
W stosunku do Elohim - przeciwnie - nasze życie ma wielkie znaczenie, ponieważ jesteśmy ich dziećmi i powinniśmy pokazać im, iż dumni jesteśmy, że zostaliśmy stworzeni na ich obraz; zdolni uświadomić sobie nieskończoność i również tworzyć pewnego dnia istoty na nasz obraz.
W stosunku do ludzkiej społeczności, życie nasze jest również bardzo ważne dlatego, że jesteśmy wynikiem długiego łańcucha genealogicznego naszych przodków, którzy przeżyli epidemie, wojny i spowodowali, iż jesteśmy owocem długiej naturalnej selekcji.
Powinniśmy więc przyczynić się do tego, by ludzkość osiągnęła Złoty Wiek, na który zasługuje i w który właśnie wkracza. Jesteśmy komórkami tego wielkiego organizmu jakim jest ludzkość i w chwili narodzin tej ludzkości, każda komórka; każdy z nas jest ważny i ma swoją rolę do odegrania.
Na koniec, w stosunku do nas samych, życie ma taką wartość, jaką mu przypisujemy. Jeśli uznajemy Elohim za naszych Stwórców i pragniemy przyczynić się do tego, by cała ludzkość znała ich Przekaz, który spowoduje, że ludzie osiągną Złoty Wiek, to jesteśmy szczęśliwi uczestniczyć w tym bardzo ważnym przedsięwzięciu, więc mamy przyjemność żyć dla tej sprawy.
Powracając do pytania, życie służy dla przyjemności życia, przyjemności głoszenia Przekazu naszych Stwórców, przyjemności uczestniczenia w rozwoju ludzkości by osiągnęła Złoty Wiek, czy też przyjemności dla samej przyjemności będąc w harmonii z nieskończonością, lub jeszcze inaczej".
(Rael "Przekaz dany mi przez przybyszów z kosmosu")
"A ja wam powiadam, że na świecie i we wszechświecie jest energia. Ulega ona przeobrażeniom na mocy zmyślnej logiki procesu myślowego, a jednym z takich przeobrażeń jest wcielanie się w ciała materialne na planecie Ziemia. Jak świat światem, zawsze przejawialiście tendencję do przystrajania w fantastyczne barwy celu waszego żywota. A celem tym jest przetwarzanie energii. O ile więc przetwarzanie się energii w materię nazywam tu życiem człowieka, o tyle energię oddalającą się od materii w wyniku tego, co wy nazywacie śmiercią, określam mianem zamykania przemiany".
(Elżbieta Nowalska "Ziemia w oczach Zaświatów. Myśli z innego wymiaru")
"Zgodnie z prawem Kreacji sens ludzkiego życia sprowadza się wyłącznie do duchowej ewolucji. Każda forma zamieszkująca ludzkie ciało musi przejść przez niezliczoną ilość inkarnacji, począwszy od niedoskonałej młodej formy aż do duchowego ideału, który w końcowym etapie wraca do początku jednocząc się z Kreacją. Droga ewolucji wiedzie przez wiele przeszkód. Każdy człowiek mimo wielu wspólnych cech z innymi stanowi oddzielną formę bytu i sam obiera własną drogę rozwoju".
(Guido Moosbrugger "UFO z Plejad")
"Dopiero w świecie i przez świat dusze uczą się świadomie rozróżniać między dobrem i złem. Widzisz, to jest sensem życia - o który tak wielu pyta i którego nieliczni szukają. Tak znać DOBRO, żeby stale do niego dążyć i je czynić".
("Sai Baba mówi do Zachodu" Stephan v. Stepski-Doliwa)
