"Prezydent położy na stole propozycję dotyczącą NATO. (...) Prezydent Andrzej Duda proponuje, aby państwa Sojuszu Północnoatlantyckiego wydawały 3 proc. PKB na obronność."
Propozycja byłaby odważna, gdyby nie to, że USA od zawsze tyle wydają i wynika to z faktu, że bardziej niż jakikolwiek inny członek NATO prowadzą politykę globalną. W skrócie można by to ująć tak, że parasolem obronnym nad Europą płacą za wsparcie dla swojej polityki nie zawsze moralnie uzasadnionej.
Część europejskich członków NATO powoli zbliża się do traktatowych 2% a ci najbliżsi źródła zagrożenia i jednocześnie opóźnieni w przezbrajaniu armii nawet więcej. Równocześnie nie wyobrażam sobie argumentów przekonujących na przykład Hiszpanię o zagrożeniu ze strony Rosji.
Tak więc to, co Duda położy na stole w Waszyngtonie co najwyżej da otoczeniu Trumpa argumenty za zdystansowaniem się od Europy czyli bezpośrednio skutkującym wstrzymaniem pomocy dla Ukrainy.
Rozumiem, że propozycja Dudy to efekt zadania znalezienia alternatywy dla celów obecności Sikorskiego u boku Tuska, jakie otrzymał Mastalerek, Sikorski bowiem zapowiada rozmowy między innymi z Republikanami właśnie o pomocy Ukrainie.
Równocześnie sytuacja jest taka, że kraje NATO wydające na zbrojenia więcej albo same produkują uzbrojenie albo lokują zamówienia w innych krajach NATO. Efekt jest taki, że w tych skąpiących przynajmniej rozwija się przemysł zbrojeniowy i myśl techniczna z nim związana. Natomiast Polska, dzięki genialnej inaczej myśli strategicznej Kaczyńskiego oparła swoje zbrojenia na współpracy - de facto imporcie - z Koreą Południową - zupełnie tak, jakbyśmy samodzielnie zamierzali skutecznie obronić się przed równoczesnym napadem ze Wschodu i Zachodu.
Gdyby Duda swoją genialną inaczej propozycję położył na europejskim stole to u części biesiadników wzbudziły wesołość ale część potraktowałaby ją poważnie natomiast zawieziona do USA tylko przekona Amerykanów, że od Europy trzeba się dystansować a co najwyżej powody mogą być różne - skąpstwo lub głupota.
