Ze wszystkich Śmierci, których byłem świadkiem, najbardziej wstrząsnęła mną egzekucja Janosika w ostatnim odcinku serialu Passendorfera. Popłakałem się i naszlochałem bardzo, dodatkowo uważając, aby nikt w domu tego nie zauważył. Mama udała, że tego nie widzi, a w szkole oczywiście przed nikim się do tego nie przyznałem. Długo nie mogłem pogodzić się ze Śmiercią mojego ukochanego Harnasia. Od tamtego czasu minęło kilkadziesiąt lat, a ja do dziś świadomie nie obejrzałem ostatniego odcinka tego filmu. Płyta dvd z Jego egzekucją jest i będzie zamknięta. Nie chcę sobie przypominać własnych dziecięcych cierpień.
Drugą Śmiercią, która poruszyła mną bardzo, była Śmierć Wołodii Wysockiego. Tak się złożyło, że byłem w tym czasie w Moskwie, jeszcze jako 14-letni wyrostek. Igrzyska Olimpijskie zawładnęły całym miastem, a ja z moimi rodzicami i całkiem dużą grupą Polaków, inżynierami na kontrakcie, pojechałem na cmentarz Wagańkowski, na pogrzeb pieśniarza którego wówczas w ogóle nie znałem. Był to mój pierwszy masowy pogrzeb. Nigdy w jednym miejscu, u tylu osób jednocześnie, nie widziałem tak autentycznego i szczerego żalu i cierpienia po stracie kogoś bliskiego. Stojąc w tłumie, w pewnym momencie chwyciła mnie za rękę jakaś obca, zapłakana kobieta. Bez słowa, nawet bez spojrzenia na mnie, po prostu złapała moją dłoń i długo trzymała. Widocznie była tam sama i potrzebowała tego kontaktu. Dziś Wołodia i dla mnie jest kimś bardzo blsikim...
Trzecia Śmierć mojego życia, to zabójstwo ks. Popiełuszki. O ile Powstanie "Solidarności" dla mnie i rówieśników było wydarzeniem dość obojętnym, kojarzącym się bardziej z trudnością dotyczącą punktualnego dotarcia na randkę z sympatią z powodu braku normalnej komunikacji w mieście, o tyle śmierć księdza Jerzego było pierwszym, świadomym, dorosłym, politycznym wstrząsem, którego efekty, ku mojej radości, odczuwam niezmiennie do dziś. Jego śmierć w dużej mierze ukształtowała moją, i wiem, że nie tylko moją, świadomość i za tą Śmierć, jakkolwiek dziwnie to zabrzmi, jestem księdzu Jerzemu dozgonnie wdzięczny.
