Przydrożne krzyże z kwiatami i zniczami, ustawione w miejscach, w których zginęli kierowcy czy piesi, zdążyły już wtopić się w krajobraz widoczny zza szyby samochodu. Podobnie z krzyżami przy przejazdach kolejowych w miejscach tragedii pod kołami pociągu. Codziennie, w drodze do pracy mijam ich kilka.
Nie wiem, czy są legalne. Czy bliscy ofiar wypadków drogowych i kolejowych uzyskali zgody na ich postawienie? Najprawdopodobniej nie. Zostały postawione spontanicznie, z bólu i potrzeby serca i nikt nie zastanawiał się na prawno-administracyjnym aspektem ich istnienia. Nie słyszałem, aby kiedykolwiek zarządcy dróg podnosili tę kwestie. Ani nie znam przypadku usunięcia krzyża, kwiatów, czy zniczy przez służby drogowe.
Czy akcja pani prezydent Hanny Gronkiewicz-Waltz, wykonana 10 marca za pomocą straży miejskiej i agencji ochrony przeciwko zniczom spod Pałacu Prezydenckiego, opisana przez red. Igora Jankego w notce pt. Barbarzyństwo , okaże się precedensem, w wyniku którego przydrożne krzyże znikną z polskiego krajobrazu? Czy nadchodzi epoka biurokratycznego barbarzyństwa? Obawiam się, że tak.
