interesujące podejście Tichego do tłumaczeń.
można by je rozwinąć w stronę szczególnej teorii translacji
tzn oddzielić tłumaczenia w przestrzeni - z jednego języka
na drugi oraz te w czasie - tłumaczenie nie zmienia języka
tylko uwspółcześnia tekst.
na przykład klasyczny tekst Asnyka
"trzeba z żywymi naprzód iść po życie sięgać nowe"
można uwspółcześnić do postaci:
trzeba z zombimi naprzód iść po trupy sięgać nowe
trudniej byłoby cofnąć się z tłumaczeniem w czasie.
tzn bierzemy jakiś współczesny wiersz i przerabiamy go
w stylu trenów Kochanowskiego
zastanawiam się czy pojawią się paradoksy analogiczne
do tych ze szczególnej teorii względności.
na przykład można rozważyć wszystkie tłumaczenia
danego wiersza i wybrać spośród nich jakieś formy minimalne.
