Władysław Bartoszewski w książce "Warszawski pierścień śmierci 1939-1944. Terror hitlerowski w okupowanej stolicy" podaje, że od października do grudnia 1939 r. w Warszawie i okolicach rozstrzelanych zostało około 1500 osób. Byli wśród nich: Polacy i Żydzi, chłopi, robotnicy, inteligenci, kupcy i ziemianie. W ogromnej większości przypadków były, a są dla nas także dziś, ofiary anonimowe. Miejscem zbrodni był m.in. Ogród Sejmowy, gdzie wg Bartoszewskiego rozstrzelano kilkuset Polaków; Janusz Gumowski b. Dyrektor Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich podaje, że zginęło tam "co najmniej 1000 osób".
W wyniku powojennych ekshumacji udało się stwierdzić, że w podwarszawskich Palmirach od grudnia 1939 r. do lipca 1941 r. Niemcy zamordowali około 1700 osób, ale zdołano ustalić nazwiska tylko 860 ofiar.
Dla Paryża miejscem straceń, takim jak dla Warszawy Palmiry, było wzgórze Mont Valerien. W okresie od 1 stycznia 1941 r. do 15 czerwca 1944 r. rozstrzelano tam dokładnie 1007 Francuzów, uczestników Resistance. Nazwiska, zawód, data urodzenia wszystkich ofiar są znane. Znamy również kraj z którego pochodziła każda z ofiar - wielu podało: Polska/Pologne.
Porównanie podanych liczb pomoże zrozumieć różnice między okupacja niemiecka we Francji a okupacją niemiecką w Generalnym Gubernatorstwie.
Dla lepszego zrozumienia:
3 października 1939 r. na warszawskich ulicach pojawiły się afisze z informacją o rozstrzelaniu dwóch kobiet:
- Eugenii Włodarz "za zamach na żołnierza niemieckiego",
- studentki Elżbiety Zagórskiej "za sabotaż, tzn. zrywanie plakatów"
Zamach na żołnierza niemieckiego polegał na spoliczkowaniu przez Eugenię Włodarz napastujacego ja zołnierza.
Dla sądu był to czym podlegający karze śmierci, zgodnie z rozporządzeniem Hansa Franka "czyn gwałtu przeciwko Niemcowi z powodu jego przynależności do narodu Niemieckiego".
Elżbieta Zahorska została rozstrzelana za zerwanie niemieckiego plakatu propagandowego, dzieła niejakiego Thea Matejki z napisem "Anglio! Twoje dzieło!".
Identyczny plakat tego samego rysownika był latem 1940 r. rozlepiany na ulicach okupowanego Paryża; tam widniał napis: "C'est l'Anglais qui nous a fait ca". Złapany na zrywaniu tego plakatu uczeń gimnazjum Georges Joers skazany został przez niemiecki sąd na 6 tygodni więzienia, ale po interwencji rektora Sorbony został zwolniony.
