21 stycznia 1794 roku rozpoczęła się ludobójcza, planowa eksterminacja Wandei - krainy położonej na zachodzie Francji, leżącej na północ od Loary i na zachód od Atlantyku. Wtedy ostatecznie upadł mit, który głosił że wszytsko co wydarzyło się od momentu zburzenia Bastylii miało "służyć ludowi i być dla ludu". Rewolucja nie znała przebaczenia dla jej wrogów dlatego dla tych, którzy stanęli w obronie wierności Bogu, Królowi i Prawu czekała jedynie śmierć. Wojsko rewolucyjne podzielone na specjalne 20 kolumn wdzierając się systematycznie w kolejne wandejskie rejony niszczyło wszelkie życie, ale nie mogło zabić dusz mieszkańców tej ziemii.
700 ofiar z Loroux-Botterau, 1500 z Vezins i wielu innych miejsc nie może zostać zapomnianych. Broniąca się Wandea zapłaciła nie tylko ogromną daninę krwi za swoją wierność, ponieważ ludobójcy niszcząc domostwa, wybijając bydło i paląc wszelkie uprawy rolne pragnęli rychłej śmierci dla tych, którzy mieli szczęście wyjść cało z jatki zgodnie z rewolucyjnym rozkazem eksterminacji "bandytów" co do jednego.
Tamte wydarzenia otworzyły nowy, totalitarny rozdział naszych dziejów. Zechciejmy uświadomić sobie obecność ludobójczego dziedzictwa "rewolucji francuskiej" w naszych współczesnych czasach, abyśmy mogli właściwie odczytywać ukryte intencje fałszywych proroków w owczej skórze.
