Chciałabym, żeby moja setna notka może nie była wyszukana stylistycznie, ale ważna.
Czy nie marzymy o lepszym świecie - bez wojen, chorób, przemocy? Któż nie chce się przebrać w strój czarodzieja i niezliczonymi bogactwami rozwiąząć problem porzuconych dzieci albo wysiedlonych powodzian? Jesteśmy tylko ludźmi, a nasze dobra finansowe są mocno ograniczone. Do porządku dziennego przechodzimy nad gromadą romskiej latorośli uwieszoną na naszych spodniach na przystanku PKS. I do porządku dziennego musimy przejść nad tysiącem zrozpaczonych rodziców rozwieszających na sklepach numery kont mających uratować życie ich oczekującym na przeszczep maluchom. Najgorzej mają celebryci: zawsze za nimi stanie fotograf i sprzeda do "SE" zdjęcia, jak to piosenkarka czy dziennikarz nie wrzucają grosza każdemu napotkanemu żebrakowi. Powszechne jest oburzenie na taką nieczułość: "patrz, tyle ma pieniędzy". Spośród setek tysięcy potrzebujących z reguły wybieramy sobie jedną akcję raz na jakiś czas (trzęsienie ziemi w Haiti, kolejna powódź tysiąclecia w Polsce, coroczna WOŚP). Wszędzie działa nieubłagane prawo rynku: marketing.
Przez ostatnie kilka dni przygotowywałam grunt pod tę notkę, prowadząc happening. Po prawej stronie mam link do własnego PayPal'a, zaś w tytule bloga odesłanie do akcji charytatywnej znanej blogerki i komentatorki s24, Panny Wodzianny. W ten sposób chciałam zwrócić uwagę, że mając do dyspozycji 5 zł, które mnie nie zbawi, można je wraz z setkami innych ludzi przekazać dla cierpiącego dziecka, bo jego życie jest w naszych rękach!
Jeżeli Państwo, tak jak ja, nie obsypują darowiznami wszystkich napotkanych numerów kont, tylko rezerwują własne zasoby dla tych, z którymi mogą się najbardziej utożsamić, już czas odwiedzić bloga Panny Wodzianny i przyjrzeć się bliżej jej malutkiej koleżance.
