Z rozbawieniem obserwuje reakcję na wczorajszą oprawę która pojawiła się na Żylecie. Oczywistym jest, że miała ona charakter prowokacyjny co jest naturalne na piłkarskich trybunach. Najzabawniejsze jest jednak to, że sami zainteresowni, wbrew niezdrowej ekscytacji Gazety Wborczej i wymienionego w tytule publicysty, nie czują się jakoś specjalnie urażeni. Napisał na ten temat na facebooku choćby Dawid Wildstein, cytuję:
"ale hapoel kontestuje jakiekolwiek formy izraelskiej tozsamosci, to akurat fakt. np. czesto jezdzi z transparentami- reprezentujemy hapoel; nie Izrael. wczoraj pilem z kibolami hapoelu i oni byli zadowoleni oprawa. o paradoksy."
Również dziennikarz sportowy Michał Pol na twitterze cytuje wypowiedź dziennikarza z Izraela na temat kontrowersyjnej oprawy.
Jak widać najbardziej obrażeni poczuli się ci którzy teoretycznie nie mają z tym nic wspólnego. Szczególnie daje do myślenia postawa redakcji która ostatnio z pasją broniła "artystycznej ekspersji" w postaci darcia Biblii. Niestety nie każda forma owej "artystycznej ekspresji" może liczyć na podobną wyrozumiałość.
Tylko co to wszystko ma wspólnego z tytułem notki? Otóż nawiązuje do wpisu na stronie głównej Eli Barbura gdzie oburza się on na taką "ohydną antyizrealskość", za to w ogóle nie przeszkadza mu, że fani z Izreala wywieszali płótna z sierpem i młotem, i to w kraju który tyle wycierpiał od wyznawców tego symbolu. Polskie uczucia się nie liczą, za to izraelskie to priorytet.
Czy to nie szowinizm?
