Hm tak sobie myślę,że bardzo lubimy jak podkreśla się naszą dobroczynność i chojność szczególnie w świetle kamer..Lubimy paradować obklejeni serduszkami tak żeby widzieli i sąsiedzi i znajomi,że my oczywiście popieramy,zawsze dajemy...........
W jednej z notek przeczytałam,że dzisiaj prawdziwi Polacy wrzucają do puszek.Hm, tanio wycenione to bycie prawdziwym Polakiem zwłaszcza,że tak naprawdę można wrzucić parę groszy i odetchnąć pełną piersią jacy jesteśmy dobroczyńcy.
Mnie nurtuje co innego: jutro,pojutrze i w ciągu roku znajdzie się okazja aby wesprzeć kogoś kto zwyczajnie nie ma na chleb. Patrząc na to kto podchodzi pod sklepem gdy wkładam zakupy do auta wiem że trzeba mieć cholernie dużo odwagi,żeby podejść do obcej osoby i poprosić o bułkę lub coś do jedzenia.I nie mówię tu o ludziach z marginesu...
Tak dobrze Państwo czytacie -odwagi. Bo my uwielbiamy o kimś kto nie ma na chleb mówić, że to na pewno margines albo jakieś nieroby, którym nie chce się wziąć sprawy w swoje ręce.Że nam nikt nie daje to i my nie damy.A jeśli ktoś chce odprowadzić wózek ze złotówką w środku to czym się różni ta złotówka od tej wrzuconej do puszki???
No ale to wszystko bez kamer,bez czerwonego serduszka w zamian.
Więc na koniec tej być może naiwnej notki proszę o jedno- jeśli stać na wrzucenie grosza do puszki to niech będzie nas stać na takie same zachowanie przez kolejne dni w roku..........
