Dopóki kobiety będą płakać,
jak dzisiaj,
będę walczył;
dopóki małe dzieci będą głodne, jak dzisiaj,
będę walczył;
dopóki ludzie będą więzieni,
będę walczył;
dopóki pozostanie jeden pijak,
będę walczył;
dopóki jedna biedna dziewczyna pozostanie na ulicy,
będę walczył;
dopóki pozostanie jedna dusza, pozbawiona światła Boga,
będę walczył.
Będę walczył do końca!
William Booth
W ostatnim wpisie przeleciałem jak burza przez pierwsze cztery błogosławieństwa Jezusa z "Kazania na Górze". Dziś mam na celowniku tylko jedną.
"Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią". Zostawmy na razie wszystkie skojarzenia religijno/kulturowe związane z tym słowem. Wg "Słownika Języka Polskiego" "miłosierdzie" oznacza "dobroć i współczucie okazywane komuś". Jest to więc coś szerszego znaczeniowo niż dawanie jałmużny, przebaczenie bliźniemu i bycie siostrą zakonną pracującą w przytułku. To pewien sposób na życie, odwrócenie uwagi od tego, że to JA jestem biedny, pokrzywdzony i mi się należy zasiłek, rozrywka, bezpieczeństwo i czyjeś zainteresowanie.
W mojej pamięci utrwaliło się takie wyobrażenie społecznika, osoby oddanej temu, by pomagać innym: pełna pasji i zaangażowania jednostka zderza się boleśnie z obojętnym społeczeństwem. Widząc i czując ogrom potrzeb ludzi biednych oraz osamotnienie w nierównej walce tacy Judymowie i Siłaczki wskazywali na potrzebę "systemowego" rozwiązania problemu ubóstwa.
Notabene, ruch socjalistyczny w Anglii jest dziś o wiele słabszy niż we Francji. Gdy blairowska Partia Pracy skręciła jakiś czas temu lekko w prawo, w trwających właśnie wyborach prezydenckich we Francji na dwunastu kandydatów pięciu pochodzi z partii mających w nazwie "komunistyczna", "socjalistyczna" lub "robotnicza". Dlaczego tak się dzieje? Pomijając niebagatelny wpływ Rewolucji Francuskiej, zwracam uwagę, że na Wyspach narodziła się Armia Zbawienia. Dzięki niej, ludzie wiedzieli, że istnieje rozsądna alternatywa dla socjalizmu.
Jeżeli dzisiaj Prawica (ta prawdziwa, nie farbowana) chce przeprowadzić wolnorynkowe reformy, ta alternatywa dla państwowego systemu redystrybucji musi już istnieć. Ludzi nie przekona gdybanie, że "teoretycznie osobie potrzebującej mogą pomóc organizacje charytatywne". Ludzie nie najedzą się krzywą Laffera, deubekizacją ani nawet organizacją Euro 2012. Jeśli my nie wyciągniemy do nich ręki, oni pójdą głosować na SLD czy Samoobronę. O co nie mam już serca mieć pretensji.
