Wieczór,ostatnia kawa.spacer,okolica co tak rozciekawia.blogowisko gdzie co krok ognisko,bo czyjaś myśl znów jest iskrą,aż podchodzisz blisko do tego ciepła i blasku,blogostan- tu nie grozi ci zastój.wybacz że mam znów ten nastrój.że gadam za dwunastu ale milczałem zbyt długo wczoraj.Zbyt długo słuchałem porad tych co generałem chcą być dla innych,tych wszystkich poszukiwaczy winnych.chór krzykaczy daleko stąd jak szept.uwagę i gały wlep.Czujesz ten prąd przez oczy,uszy do mózgu a potem do rąk?Tu znów czyjś protest song bo chce żyćw bardziej ludzkim świecie. Bo przecież słowo może stać się ciałem.chciałem tego co chce tamta blogdynka.Widzisz kolorową frustrację na zszarzałych tynkach a na kolacje kanały zapodały banały.Odgrzewają sztuczne podziały. Czyli?Zerknijcie sami.nie wrócę tam za nic.Skrót po skrócie na blogowisku.Uważaj tu myśl to najszybszy z pocisków.Ostatni łyk kawy i przyjdź tu.Wolność jak nóż.kroi chleb lub czyjś brzuch.
