Saba należąca do Ludwika Dorna zdechła kilka dni temu. Przeczytałem dziś na łamach Dziennika.
To zdychanie zwierząt - to taka polska norma. Zwierze w polskim stereotypie kulturowym jest istotą na tyle gorszą - co, jak sądzę, ma korzenie w jakimś chłopskim zabobonie - iż nie jest godne tego by schodzić z tego padołu w akcie równym człowiekowi.
Zastanawia mnie - skąd się ta szczególna polska wyższość śmierci człowieka nad śmiercią zwierzęcia bierze naprawdę, bo przecież w innych językach i kulturach - zwierzęta poprostu umierają.
Podobnie jest przecież z narodzinami. Gdy w kulturze anglosaskiej - zwierzęta się normalnie rodzą - polskie się cielą, szczenią, kocą - aż dla tych innych, mniej popularnych, brakuje określeń.
Domniemymywam, iż może chodzić poprostu o pewnego rodzaju niższość polskiej kultury, czy może polskiego człowieczeństwa w ogóle - o takie gatunkowe chamstwo. W każdym razie sprawa warta jest dyskusji i głębszego zastanowienia w czasach walki o prawa różnych mniejszości.
