Jak co roku, w okolicach finału WOŚP banda frustratów, kontestatorów i bigotów napada na Owsiaka.
Njabardziej leją po głowie Ci, którzy wiarę i przykazanie miłowania bliźniego mają najgłębiej w rzyci, ale najpewniej co niedziela, ostentacyjnie klękają, waląc się po piersi "moja wina".
Druga, podobna, banda napada Caritas.
Tu leją po głowie Ci, którzy tak bardzo nie wierzą, że w nic nie wierzą i aż dziw, że wierzą sobie. Leją nawet nie za Caritas, ale za wiarę w to, że kościół, wiara, mogą coś dobrego przynieść. Nie jakieś impoderabilia, ale namacalną pomoc materialną.
Obie bandy pewnie nie mają pojęcia o czym piszą, bo z darów ani jednych, ani drugich na mój dusiuk nie korzystali.
Obie bandy w ciepłych kapciach przeliczają procenty, wyliczają koszty, prognozują zyski, prywatyzacje i zachowują się jak przeintelektualizowane, bezdzietne, bogate debile.
A wystarczy przejść się do szpitala na oddziały dziecięce, czy do hospicjum pod opieką Caritas, żeby zrozumieć....
Zdrowie nie ma metki, tabliczki znamionowej.
Zdrowie nie jest chrześcijańskie, ateistyczne czy prawosławne.
Zdrowie jest albo go nie ma.
Każdy, kto pisze, że nie dał na "Owsika" czy nie da tym "złodziejom w sukienkach", bo coś tam do nich ma, nie jest zainteresowany zdrowiem - on tak naprawdę szuka widowni dla małego człowieczka, który w nim siedzi.
Człowieczkowie.
