Bardzo rzadko zdarza się, aby szeroka publiczność miała okazję oceniać jakieś wydarzenie od samego początku do jego sądowego końca. Ponad dwa miesiące temu wszyscy mogliśmy oglądać zachowanie posła Niesiołowskiego w stosunku do dziennikarki Ewy Stankiewicz, a dziś mieliśmy okazję poznać, na razie wstępne uzasadnienie sądu w tej sprawie. Kondycja intelektualna wydających postanowienia w imieniu Rzeczpospolitej jest porażająca, jeśli w pozostałych naszych sądach zasiadają osoby podobnie argumentujące swoje decyzje, a w polskiej nauce profesorowie o dorobku naukowym profesora Niesiołowskiego, to w obecnym stuleciu na jakikolwiek postęp cywilizacyjny nie mamy żadnych szans. Pani Sędzia nie miała oceniać temperamentu pana Niesiołowskiego czy też pani Stankiewicz, ale zachowanie posła Niesiołowskiego, znajdującego się na terenie swojego zakładu pracy, w godzinach pracy i podlegającemu zakresowi praw i obowiązków wynikających z wykonywania mandatu posła, oraz zachowanie się dziennikarki Ewy Stankiewicz, posiadającej przepustkę upoważniającą ją do przebywania na terenie Sejmu, w celu wykonywania swoich obowiązków zawodowych. Praca dziennikarza polega na zadawaniu pytań, natomiast obowiązkiem posła jest informowanie społeczeństwa o skutkach stanowionego przez posła prawa.
Sąd nie widział potrzeby przeglądnięcia zapisu z kamer monitoringu i tym samym potwierdził, iż to co wszyscy widzieliśmy okiem kamery pani Stankiewicz jest obiektywnie prawdziwe. Dlatego każdy z nas może ocenić czy poseł Niesiołowski dopuścił się czynnej napaści na dziennikarkę czy też nie. Sąd wydał również opinię psychiatryczną o stanie zdrowia posła, nie mając do tego odpowiednich kwalifikacji, jednocześnie uniemożliwił wydanie takiej opinii biegłemu. Brak profesjonalnej opinii o stanie zdrowia posła, jest największą winą tego Sądu w stosunku do samego posła, dziennikarki, ale przede wszystkich wyborców. A można było człowieka uratować.
