Zamieszanie wokół ZA Puławy S.A. zaczęło się w tym roku od wezwania do sprzedaży 100 proc. akcji Zakładów Azotowych „Puławy" przez Chemiczną spółkę Synthos, której właścicielem jest Michał Sołowow. Wicepremier, minister gospodarki Waldemar Pawlak zajął w tej sprawie stanowisko delikatnie rzecz ujmując przychylne– „To by oznaczało, że Puławy mogą pozostać w kręgu krajowego właściciela. Mnie to się osobiście bardzo podoba. Jeżeli Skarb Państwa chce się wycofywać z własności przemysłowej, to niech ją pozostawia przynajmniej w krajowym, właścicielskim władaniu”- powiedział Pan Waldek. Żeby było ciekawiej w tym samym czasie pojawiły się wezwania na całą polską chemię. Rosyjski Acron złożył wezwanie na akcje Zakładów Azotowych w Tarnowie co de facto daje mu kontrolę nad grupą kapitałową Azoty Tarnów. Skarb Państwa postanowił rozważyć wezwanie Synthos-u. Rada Miasta Puławy uchwaliła apel do Ministra Skarbu Państwa, aby nie reagował na adresowane do akcjonariuszy Zakładów Azotowych S.A. wezwanie do sprzedaży, z którym 18 czerwca wystąpiła spółka Synthos S.A. w obawie, że przejęcie ZAP przez Synthos może doprowadzić do rozpoczęcia procesu ich restrukturyzacji, skutkującego zaniechaniem już rozpoczętych inwestycji oraz zwolnieniami grupowymi części załogi.
W sprawie sprzedaży ZA Puławy obradowała Komisja Skarbu Państwa. Mimo tego, że na obradach komisji dominowały przepychanki słowne- głównie ironizowanie i pouczanie, posła Szejnfelda (przewodniczącego) z posłami PiS-u padło kilka ważnych kwestii. Poseł Dawid Jackiewicz zauważył, że zakłady w Puławach są strategiczne dla Polski: „Obecnie Zakłady Azotowe Puławy mają 10% krajowego zużycia gazu ziemnego. Gdy firma zostanie pozbawiona kontroli państwa, nowy właściciel zmieni dostawcę gazu, okaże się – z dnia na dzień – że PGNiG nie ma co zrobić z 10% gazu. To jest gaz zakontraktowany na długie lata, dzięki nie tak dawno podpisanej przez stronę polską umowie gazowej, która uzależnia nas od dostaw gazu rosyjskiego. Więcej – uzależnia nas w taki sposób, w którym nie możemy zrezygnować z nadmiaru gazu, którego nie potrzebujemy. Istnieje zasada, zgodnie z którą, niezależnie od wykorzystania gazu czy niewykorzystania, musimy za niego zapłacić. 10% rocznego zużycia gazu z dnia na dzień może okazać się gazem niemożliwym do wykorzystania lub takim, którego nie jesteśmy w stanie zużyć w jakikolwiek inny” Oprócz tego poseł PiS starał się udowodnić, że cena zaoferowana przez Synthos w żaden sposób nie odpowiada właściwej wartości zakładów w Puławach: „Uważamy, że proponowana cena zakupu jest bardzo niska w porównaniu do wartości firmy – jej majątku trwałego, obrotowego, posiadanej gotówki – która wynosi ok. 3 mld zł. Natomiast wartość zakupu, o którym mówiłem, to ok. 2 mld zł. Widać – gołym okiem – że jest to transakcja, której jedynym beneficjentem i jedynym, który uzyska jakiekolwiek korzyści będzie nabywca, czyli firma pana Sołowowa.” Pani Gabriela Masłowska (także PiS) dziwiła się dlaczego Skarb Państwa rozważa sprzedaż ZA w Puławach: „Ostatnio Zakłady Azotowe Puławy osiągają bardzo dobre wyniki finansowe. Notują znaczne zyski netto na poziomie ok. 500 mln zł. Ich aktywa mają dużą wartość. Podobnie przychody netto. Zatem po co ta prywatyzacja? Czy w tej sytuacji Zakłady Azotowe Puławy nie mają środków na inwestycje? Czemu to ma służyć?” Poseł Ryszard Zbrzyzny (SLD) zwracał uwagę na społeczne znaczenie ZA Puławy dla regionu: „Zakłady Azotowe Puławy są istotnym pracodawcą na rynku pracy w regionie lubelskim. Wiemy, jaki jest stan przemysłu i gospodarki, jak duże jest bezrobocie. Każde miejsce pracy jest na wagę złota. Dlatego dla mnie zrozumiałe są nawet emocje osób, które być może bezpośrednio nie mają nic wspólnego z tą firmą, ale jednak chcą wspomóc tych, dla których ta spółka jest właściwie jedynym osiągalnym pracodawcą, a dla wielu rodzin – być albo nie być.”
W oczekiwaniu na decyzję Skarbu Państwa w sprawie sprzedaży puławskich Azotów Synthosowi pojawiła się informacja, że jest kolejna spółka chętna do przejęcia ZA Puławy- to Azoty Tarnów (na które chrapkę ma rosyjski ACRON). Skarb Państwa zadeklarował, że skłania się do fuzji „Puław" z Azotami Tarnów. Minister Skarbu Państwa zapewnił, że taka fuzja to obrona przed wrogim przejęciem Tarnowa przez ACRON. I tu pojawia się zasadniczy problem. Na jakich zasadach miałaby odbyć się taka konsolidacja? Związki zawodowe napisały list do Ministra Skarbu zamieszczając w nim swoje obawy: „Uważamy, że decyzja Ministerstwa Skarbu Państwa w sprawie konsolidacji przedsiębiorstw WSCH jest jednym z etapów opracowanej strategii polskiej chemii do roku 2020 i jest to długofalowy proces wynikający z potrzeby obrony całego sektora WSCH przed wrogimi przejęciami na rynku kapitałowym. Przejęcie naszej firmy przez ZA "Tarnów" nie może być tylko ochroną Tarnowa przed wezwaniem do zakupu akcji przez firmę „ACRON" określanym jako próba wrogiego przejęcia. Sytuacja ZA Puławy S.A. jest identyczną próbą w odniesieniu do wezwania zakupu akcji naszej firmy przez „SYNTHOS". Jednak w tym przypadku właściciel podchodzi do tego faktu z mniejszą starannością i troską. Budzi to w nas wielką obawę i niepokój o dalszy los naszego zakładu. Uważamy, że jako firma w której Skarb Państwa posiada ponad 50% akcji, mamy pełne prawo być konsolidatorem tworzonej grupy kapitałowej. Wszelkie działania związane z konsolidacją winny zapewnić pełny rozwój każdego z podmiotów, tworzyć nowe miejsca pracy, ograniczać koszty zakupu materiałów, surowców. Interesy pracownicze każdego podmiotu w wyniku konsolidacji należy zabezpieczyć poprzez właściwy dialog i stosowne zapisy wspólnie z Ministerstwem Skarbu Państwa i Zarządami poszczególnych firm.”- w skrócie dlaczego Azoty z Puław, stale przynoszące zysk mają zostać przejęte przez zadłużony Tarnów?
Całe zamieszanie wokół polskiego sektora chemicznego jest mocno niepokojące. Ciężko uzyskać rzetelne informacje z prasy czy telewizji. Na TVN24 można obserwować relację na żywo z upadku kolejnego małego biura turystycznego, jednak brak fachowej analizy sytuacji polskiej branży chemicznej, brak wątpliwości w sprawie sprowadzenia czołowych (w Europie i na świecie) Zakładów Azotowych w Puławach do roli spółki pod egidą Tarnowa- zacofanego i zadłużonego. Wczoraj (08.08.2012) przed zakładami w Puławach pojawiła się telewizja TRWAM. Nie jestem stałym widzem tej stacji, jednak muszę zaznaczyć, że jako jedyna zdaje się widzieć problem. Obejrzałem reportaż interwencyjny „Po stronie prawdy” i jestem naprawdę zbudowany tym, że lokalni politycy (z prezydentem Puław Januszem Groblem na czele), przedstawiciele związków oraz sami pracownicy potrafią mówić w ważnej sprawie jednym głosem mimo różnych poglądów politycznych. Trzeba przyznać, że uczestnicy programu celnie punktowali Ministra Skarbu. Dariusz Malinowski, członek Rady Pracowników ZA „Puławy" słusznie zauważył, że „Mamy ministra, który jest gospodarzem, ale nigdy w Puławach nie był. Nawet nie wyobraża sobie jakie te zakłady wyglądają i funkcjonują”. Prezydent Puław przekonywał, że Zakłady Azotowe „Puławy" stać na to aby działały samodzielnie albo były liderem konsolidacji. Poruszono także kwestię miejsc pracy- ok 3 tys. i obaw o jej utratę. Puławy są miastem mocno doświadczonym przez prywatyzację- niegdyś działała tu Żelatyna, która proces prywatyzacyjny przypłaciła upadkiem, a zatrudniona w fabryce załoga znalazła się na bruku. Pani Małgorzata Sadurska (PiS) zwróciła uwagę na zachowanie zarządu puławskich zakładów „Brakuje mi tej walce o Zakłady Azotowe zarządu. Teraz zarząd milczy” jednak nie jest to dziwne biorąc pod uwagę fakt, że zarząd ZA Puławy jest de facto zarządcą z ramienia ministra i ciężko się po nim spodziewać sprzeciwu wobec zwierzchnika. Posłanka Sadurska podzieliła się także swoimi obawami „Mamy świadomość, że zakłady mogą zostać przejęte przez rosyjski Acron, bo tak naprawdę nie wiemy ile skupionych akcji „Puław" ma rosyjska spółka. W tym momencie to jest walka o całą Polskę”
