Pewne niedowierzanie w sprawie prywatyzacji się pojawiło w komentarzach pod poprzednią notką. Można by długo mówić dlaczego prywatne jest lepsze, ale posłużmy się przykładem. Otóż Poczta Polska pozwała InPost. Nie chodzi tu w cale o to, że InPost kłamie czy oszukuje. Sprawa rozbija się o to, że państwo zagwarantowało PP wyłączność na dostarczanie pewnych przesyłek, a InPost bezczelnie wykrada jedynie słusznemu dostarczycielowi przesyłek klientów. Znamienne tu jest, że prywatny InPost potrafi zrobić to samo co państwowy moloch, tyle że lepiej. Za niższą cenę dostarcza korespondencję, sztucznie dociążoną by zadowolić miłościwie panującego nam ustawodawcę. Podejrzewam, że bez wymogu doklejenia ok 50g blaszki przesyłki byłyby jeszcze tańsze. Podejrzewam też, że te same mechanizmy umożliwiające skuteczniejsze działanie InPostowi, zapewnią również skuteczniejsze działanie prywatnej służbie zdrowia oraz prywatnym szkołom.
Ale miało być też o PO. Otóż z strony tej partii wyszła propozycja likwidacji 200 parapodatków i opłat skarbowych. PO słusznie argumentuje, że takie opłaty są bezsensowne, i tylko ograniczają inicjatywę obywateli. Dodaje też, że wpływy z tych opłat są znikome. Fajnie. Przyczepić się nie ma do czego. Zastanawia mnie tylko, czemu PO nie chce znieść PIT. Ów podatek w jeszcze większym stopniu wstrzymuje, a nawet i karze za podjęcie jakiejkolwiek inicjatywy gospodarczej. Podobnie też, wpływy z tego podatku są względnie małe, a koszt jego zebrania względnie dość duży. Cóż, o prawie-liberalizmie PO już pisałem.
Z drugiej strony, PO podpisało umowę z pracownikami PGNiG. PO zobowiązało się - jeśli zdobędzie władzę - przekazania pracownikom tej firmy akcji za 4,4 mld zł. W zamian związki zawodowe będą wspierać kampanie PO. Zasadniczo, PO kupiło 61 tyś. głosów, za około 72 tyś. zł sztuka (fundowane oczywiście z naszych kieszeni). Znamiennym jest, że ze strony PO ową umowę podpisał m.in. Bronisław Komorowski, czołowy polski przeciwnik korupcji politycznej.
