Monumentalna konferencja Platformy w Gdańsku, miała być wielkim początkiem kampanii wyborczej. Tysiące uczestników, piękna sala, jasne oświetlenie… wszystko to kanony marketingu jaki znamy z supermarketów. Proste i skuteczne. Ponadto przedstawiono nowe twarze jako nowy towar na półkach.
I co z tego, że nie powiedziano nic nowego, że nowe twarze a treść pozostaje ta sama, do bólu banalna, do znudzenia przewidywalna. Co z tego ze było mało konkretnie, mało merytorycznie. Kto czyta programy partyjne. Ważne, że jest to skuteczne co pokazują ostatnie sondaże. Platforma zaplanowała kampanie pełną rozmachu, która ma powtórzyć blitzkrieg z roku 2007. Ponieważ nie jest w stanie zaproponować treści epatuje formą i trudno mieć o to pretensje – w tym jest najlepsza.
I wszystko byłoby pięknie gdyby nie myśl wyrażona w tytule niniejszego wpisu. Boleśnie przekonała się o tym Francja w starciu z hitlerowcami. Okopana za linią Maginota, pomna Verdun i ofiar wojny pozycyjnej nie dostrzegła zmian jakie dokonały się w prowadzeniu wojen. Wydała miliardy na „fortyfikacjektóre są pomnikiem ludzkiej głupoty” jak powiedział generał George Patron.
Czy powielenie strategii z roku 2007 wystarczy? Czy naprawdę nikt nie zauważy, że rzeczywistość uległa zmianie? Czy nowe twarze wystarczą by przykryć rosnącą inflację i bezrobocie, dziurę budżetową i kompromitacje z budową autostrad?
Mam wrażenie, że będzie jednak inaczej. Te nowe twarze wzbudzają mieszane uczucia i nie chodzi tylko o to, że jak na dłoni widać ich interesowność, nieszczęśliwie dla Platformy doskonale widać interesowność samej partii. Platforma nie ma już takiego magnetyzmu. Owszem przyciągnie jeszcze działaczy i oportunistów marzących o ciepłych posadach ale czy potrafi przyciągnąć coraz bardziej sfrustrowanych wyborców?
Myślę, że nowe twarze nie starczą na długą kampanię, trzeba będzie pokazać owoce rządów.
Ani Kluzik ani Arłukowicz nie jest z gumy, a i te są jednorazowego użytku.
