Dominującą diagnozą przypadku Migalskiego jest orzeczenie, że ornitolog wziął w nim górę nad ptakiem. Bzdura! Gdzie w jego "akcji" jakakolwiek "ornitologia"?! Toż postępowanie po prostu ledwie opierzonej ptaszyny! Migalski zachował się, jakby całej swej wiedzy "ornitologicznej" zapomniał. Proces ten, wydaje mi się, postępował od pewnego czasu. Gdy jeszcze był naukowcem-komentatorem, zdarzało mu się powiedzieć coś błyskotliwego. Od czasu gdy zapragnął pofruwać jego wypowiedzi stały się coraz płytsze i poznawczo nudne. Widać w roli komentatora-uczonego wyzwalały się w nim, pod wpływem medialnej sytuacji dodatkowe wartości. Tymczasem potem zachował się tak, jak ktoś, kto naukę odrzuca z ulgą, niczym ksiądz, który chybił powołaniu zrzuca sutannę. Ci, którzy powtarzają ów komunał, o ornitologu, który jakoby zdominował ptaka, jednocześnie przyznają, iż jego postępowanie w żadnej partii nie było by tolerowane! To co, zapytuję, "ornitolodzy" z doktoratem tego nie wiedzą? Muszą przekonywać się o tym na drodze empirycznej, i to stosując najkosztowniejszą z metod - eksperyment?
Gdy za poparcie lustracji zablokowano jego karierę naukową, bylem za nim całym sercem. Po ostatnich wypadkach zaczynam się zastanawiać, czy ci blokujący profesorowie nie mieli racji. Ktoś, kto ma tak marne pojęcie o funkcjonowaniu współczesnej partii politycznej nie powinien być dr hab. Sądzę, że mógł by brać korepetycje od wielu blogerów S24. Może między Sofoklesem i Semką, warto było wcisnąć do wakacyjnych lektur Politykę jako zawód i powołanie Webera, książkę, którą Kaczyński - jak wnioskuję z pewnych aluzji i odwołań - przestudiował dogłębnie?
Istnieje oczywiście też druga, równie, a może bardziej smutna ewentualność - że zasadniczo "ornitologia" jest dyscypliną zablokowaną i niezdolną do trafnej analizy polityki.
Tak, czy inaczje, to nie jest los ornitologa, raczej Ikara, co granic swych możliwości w swej młodzieńczości zapomniał. A Dedal przestrzegał!
Inne tematy w dziale Polityka
