Tupolew podchodzacy do lądowania 10.04.2014 na lotnisku Sewiernyj miał do wyboru dwie inne teoretyczne trajektorie oprócz tej podobno podążanej. Trajektorie te zaznaczyłem używajac osobnych kolorów na wykresie zapożyczonym od pana Michała Jaworskiego z jego notki p.t. Wysokość barometryczna (http://mjaworski.salon24.pl/632425,wysokosc-barometryczna).
1. Kolorem zielonym zaznaczyłem teoretyczną trajektorię którą powinien podążać samolot aby manewr podchodzenia był zgodny z obowiązującymi przepisami lotnictwa cywilnego.
2. Kolorem czerwonym zaznaczyłem teoretyczna trajektorię która powinien był podążać samolot o ile wolą pilotów było wykonanie tzw szczura, lub manewru szczuropodobnego, mniej bezpiecznego manewru lądowania
3. Oficjalna trajektoria ustaloną wedlug badań MAK/Miller zaznaczyłem strzałką niebieską.
4. Czarną strzałka zaznaczone jest miejsce odległe od początku pasa o okolo 1.2 km, w które celowali piloci podążająć oficjalna MAKowską trajektorię
Oceniając wykres oraz trajektorie, pojawia się jeden zasadniczy wniosek który musi nasunąć sie każdemu. Z pozycji istniejącej w XXI wieku wiedzy i technologi nawigacyjnej która była dostępna dla załogi samolotu podążanie scieżki prowadzącej samolot na punkt odlegly o 1.2 km od poczatku pasa jest zdarzeniem dalece mało prawdopodobnym, przy zalożeniu prawidłowo dzialajacej nawigacji pokładowej.
Blędne odczytywanie lub błędne podążanie położenia punktu w prostym ukladzie kartezjanskim gdzie "X " jest odległością a "Y" wysokościa nie może stanowić poważnego argumentu w wyjasnieniu zagadki katastrofy, lecz stanowi kpine.
Układ karezjański pochodzi od nazwiska francuskiego matematyka z 17 wieku, Rene Descartes ,a obecnie interpretacja ukladu kartezjanskiego stanowi elementarną umiejetnosc dla typowego średniego ucznia gimnazjum no i kazdego adepta gier komputerowych.
