W dzisiejszej GW kuriozalny tekst o nowej polskiej modzie dekoracyjno-wróżbiarskiej - obrazkach Żyda z pieniążkiem. Moda, jak moda - Polacy napychają sobie głowy przesądami w stylu Żydów z pieniążkami, Buddy, feng shui itp. od lat. Niemniej jednak uśmiałem się do łez, jak czytam w GW, że wieszanie Żyda na ścianie może być przejawem antysemityzmu. Problem w tym, że zdjęcie go ze ściany i wyrzucenie jest jeszcze gorsze, bo autorce z GW kojarzy się z "dawaniem do pieca".
Oto cytat nr 1 - "Żyda z pieniążkiem" można by uznać za etnograficzną ciekawostkę, gdyby nie skala zjawiska i jego paradoksalny kontekst: dawni Żydzi krwiopijcy wracają jako opiekuńcze duchy Polaków! Trudno oprzeć się odczuciu, że internauci nieświadomie odnoszą się do holocaustowej przeszłości, gdy "Żyd z pieniążkiem" zostaje "wrzucony do pieca" czy, w innej wypowiedzi, "schowany do szafy". Nieświadomość opowiadających, którzy z podobnych asocjacji tych nie zdają sobie sprawy, świadczy o tym, jak głęboka jest wciąż w Polsce segregacja pamięci polskiej i żydowskiej. Spróbujmy sobie wyobrazić, że gdzieś na świecie wiesza się na szczęście Polaków katolików...
Oto cytat nr 2 -
Przykładem „powrotu wypartego” jest związana z „Żydem z pieniążkiem” przysłowie przywołane przez jedną z internautek: „Stare ludowe przysłowie mówi: »Kto nie ma w domu Żyda - temu bida «. (...) Przysłowia są mądrością narodu, więc chociaż odrobina prawdy musi w tym być”. To, co internautce wydaje się „starym przysłowiem”, jest w rzeczywistości zepsutą wersją przedwojennego: „Kiedy bida, to do Żyda”, stanowiącego refleks żydowskich kredytów, sprzedaży „na kreskę”. Zważywszy realia przedwojennej segregacji Polaków i Żydów, o których sam Bronisław Malinowski mówił, że były bardziej drastyczne niż te z południa Stanów Zjednoczonych, w wersji, którą przytacza internautka, przysłowie kompletnie nie ma sensu. Do polskiego domu Żyd wpuszczany był co najwyżej do sieni - jak w przysłowiu: „Żyd w sieni, pieniądz w kieszeni”. Mocą skojarzeń związanych z historią najnowszą przysłowie nabiera gorzkiego sensu jako refleks wojennego bogacenia się Polaków na przechowywanych Żydach, „wstawiania ich do znajomych jak w komis”.
Paranoja.
http://wyborcza.pl/1,75475,11172689,Zyd_z_pieniazkiem_podbija_Polske.html
