Współpraca polsko- rosyjska postępuje pomimo smoleńskich kontrowersji. Głównym powodem odwilży w bilateralnych relacjach jest moralna degradacja PO i PiS, które przedłożyły interes partyjny nad interes państwa w zakresie polityki zagranicznej RP.
ZNAJDŹ MNIE NA FACEBOOKU
U genezy odprężenia politycznego na linii Warszawa- Moskwa odnajdziemy pułapkę pragmatyzmu, w którą wpadł obecny rząd. Przy czym nie należy definiować tego pragmatyzmu jako realpolitik, ale postawę kontrastującą z rzekomą rusofobią poprzedniego gabinetu. Z czasem stan ten ewoluował w stronę skrajności, w wyniku postępującej wojny polsko- polskiej. Z tego powodu staliśmy się świadkami wielu wypaczeń w polityce wschodniej RP ponieważ rząd musiał odróżniać się od opozycji za wszelką cenę, nawet kosztem swoich dyplomatycznych wyborów. Raport Millera, który jest w coraz mniejszym stopniu spójny symbolizuje tę sytuację doskonale. Tragizm sytuacyjny polega jednak także na tym, że wspomniane wypaczenia dotknęły w równym stopniu opozycję walczącą o przejęcie władzy wszelkimi środkami- tym należy motywować poparcie Jarosława Kaczyńskiego dla bojkotu Ukrainy. Również odrzucenie uchwały dotyczącej akcji Wisła i to mimo, że dokument całymi zdaniami odnosił się do wspólnego oświadczenia prezydentów Lecha Kaczyńskiego i Wiktora Juszczenki dobrze oddaje tą kwestię.
Zobacz także: Przepraszać za Akcję „Wisła”? Sejmowa uchwała ściśle powiela wspólne oświadczenie Kaczyńskiego i Juszczenki
Rosjanie oczywiście doskonale odczytali wspomnianą przeze mnie pułapkę pragmatyzmu i postanowili ją wykorzystać. I tym należy tłumaczyć nową inicjatywę Kremla, która miała za zadanie doprowadzić do kontynuacji odwilży polsko- rosyjskiej po jej pierwszym gorącym etapie przerwanym pewnym rozczarowaniem po stronie premiera Donalda Tuska. Tą inicjatywą była wizyta patriarchy Cyryla w Polsce. Ciąg wydarzeń, które po niej nastąpiły tylko utwierdził mnie w tym przekonaniu.
Przeczytaj również: Pojednanie 2.0 czyli polityczny wymiar wizyty Patriarchy Cyryla w Polsce
To przecież po niej staliśmy się świadkami dynamizacji bilateralnej współpracy: obniżki cen gazu dla Polski, wejścia Gazpromu na nasz rynek (budowa elektrowni gazowej z PGNiG), bezpośredniego kontraktu na ropę naftową zawartego przez PKN Orlen i Rosnieft. W krótkim czasie zaoferowano Warszawie także potrójną rolę tranzytową: prądu, w przypadku realizacji postulowanej przez Moskwę budowy połączenia elektroenergetycznego z Obwodem Kaliningradzkim, gazu dzięki powróceniu do idei Pieremyczki (sprawa Jamału II), i towarów za pomocą kolejowej linii szerokotorowej łączącej Rosję z Austrią.
PRZECZYTAJ DALSZĄ CZĘŚĆ TEKSTU
