Jest taka reguła matematyczna, która mówi, że jeśli pomnożymy dwie liczby przed którymi znajduje się minus (dwie liczby ujemne), to w efekcie otrzymamy liczbę dodatnią, czyli jak to niektórzy popularnie opisują: minus i minus daje plus.
Najprawdopodobniej Panowie Kwaśniewski i Palikot uważają, że dwa polityczne trupy potrafią się tak ożywić, że porwą za sobą miliony.
Kwaśniewski, już nieco starszy polityczny trup, bardziej odcina kupony ze swej smętnej prezydentury, niż wnosi coś nowego do polityki. Rozumiem, że trudno mu usiedzieć spokojnie, gdy przez 10 lat był na najwyższym świeczniku, ale – przez analogię do innego „Prezydęta” z wąsami– powinien dać sobie spokój. Życie brutalnie zweryfikuje jego rozdmuchane ego, a upadek… coż… każdego boli. Już nie zdumiewa odgrzewanie jego wielkości, głównie przez SLD, ale chciałbym przypomnieć, że ten polityk jakoś nigdzie po zakończeniu swej prezydentury się nie usadowił w żadnych sensownym strukturach międzynarodowych. Proponuję sobie przypomnieć, jaką to wróżono mu świetlaną przyszłość, i w strukturach unijnych i w NATO. Baaa… nawet miał zostać Sekretarzem Generalnym ONZ. I co z tego zostało? Nici. Chałturzy na odczytach i „doradza”, a poza tym: nic.
Drugi, nieco młodszy polityczny trup Pan Palikot ratuje się za wszelką cenę szukając gdzie się tylko da „wspólnika”. Spadek popularności do poziomu niepewnego wejścia do Sejmu wywołuje panikę u szefa Ruchu Swego Nazwiska. W tych ciężkich czasach ludzie oczekują, jakichś konkretnych działań, oczekują iskierki nadziei, zaś biłgorajski cudak i jajcarz chyba wielu się znudził. Ci, których przyciągnął do urn i zachęcił do głosowania na swoją partię poprzez wygłupy, w dniu następnych wyborów będą mieli po 22 – 26 lat i będą po pierwszym zderzeniu z brutalną rzeczywistością życia. Będą po pierwszych doświadczeniach, że może i marycha jest OK., ale jak żyć skoro nawet i na marychę nie ma kasy.
Nie wróżę temu aliansowi większego powodzenia, za to z przyjemnością będę oglądał kolejne rozbicie lewicy i jej zanurzanie się w głębię politycznego niebytu razem z trzymającym ją w ramionach Ruchem P.
I za to Panu Kwaśniewskiemu dziękuję!
