Bronisław Komorowski podpisał nowelizację ustawy o systemie informacji oświatowej, wprowadzającą centralne gromadzenie informacji o 5-7 mln uczniów, w tym takie informacje, jak np. klasa, do której uczeń uczęszcza, jakiego języka obcego się uczy, czy ma kartę rowerową. Będą wśród nich też dane wrażliwe, m.in. informacje o tym, czy uczeń jest pod opieką poradni psychologiczno-pedagogicznej, czy ma dysfunkcje, jakie one są, czy uczy się w szkole specjalnej, w klasie integracyjnej, czy uczy się języka mniejszości narodowej lub etnicznej, czy otrzymuje pomoc materialną.
Negatywne stanowisko wobec ustawy wyrazili nie tylko przedstawiciele opozycji, zorganizowane środowiska rodziców (m.in. państwo Elbanowscy), lecz również Helsińska Fundacja Praw Człowieka, a nawet ZNP (sic!). Ustawa łamie bowiem konstytucyjna prawa obywateli. Państwo nie może gromadzić o obywatelach innych informacji niż niezbędne. Oznacza to że dane o problemach poszczególnych uczniów mogą być w dyspozycji dyrektora szkoły, dzięki czemu bedzie on mógł zapewnić uczniowi realizację jego wynikających ze szczególnej sytuacji i potrzeb praw. Nie ma natomiast najmniejszego powodu by takie dane były dostępne ministrowi.
Rodzi się w kontekście przyjętej ustawy zasadnicze pytanie: czemu służy nowa regulacja? Bo bez cienia wątpliwości nie służy ona młodym polskim obywatelom, stającym się obiektami inwigilacji. Ich dane dostają się ręce rządu, który nie potrafił zabezpieczyć telefonów głowy państwa i dowódców NATO na pokładzie pewnego rządowego samolotu... Tyle, że samoloty rządowe ulegają katastrofom bardzo rzadko...
