Ostatnio pojawiło się parę notek na temat tragicznej śmierci Bronisława Geremka. Pojawiają się różne opinie na temat jego osoby: od uwielbienia po przysłowiowe tańczenie na jego grobie. Pojawia się pytanie: jak zachować się w tego typu sytuacji? Umarł człowiek, który był politykiem, który uczestniczył w ważnych wydarzeniach z najnowszej historii Polski, który popełnił dużo błędów. Jak reagować?
W moim przekonaniu uciecha ze śmierci profesora nacechowana nienawiścią do niego jest przejawem czystego chamstwa i tchórzostwa, bo zmarły się przecież nie obroni. Z drugiej strony bezkrytyczne uwielbienie dla działań Geremka też nie jest czymś dobrym, gdyż zamazuje ono złożoność jego postaci i osoby.
Kiedyś natknąłem się na zdanie św. Edyty Stein. Powiedziała ona następujące słowa (będzie to parafraza): "Prawda bez miłości i miłość bez prawdy stają się niszczącym kłamstwem". Można powiedzieć prawdę, ale można to zrobić w taki sposób, że zniszczy to drugiego człowieka. Mówienie o kimś prawdy musi być nacechowane miłością do drugiego człowieka. Prawda musi być motywowana miłością a nie nienawiścią. Podobnie jest w odwrotnej sytuacji. Miłość nie może opierać się na kłamstwie. Musi współgrać z prawdą. Jedno bez drugiego nie może istnieć.
Każdy z nas popełnia błędy: mniejsze lub większe. Jesteśmy tylko ludźmi. Warto o tym pomyśleć, zanim zmieszamy kogoś z błotem.
