Donald Tusk ogłosił, że nie wystartuje w wyborach prezydenckich. To duża niespodzianka, choć publicyści spekulowali o takiej decyzji od kilku miesięcy. Dla premiera najważniejsze jest dokończenie projektów, które zaczął jego rząd, a nie zaszczyty związane z funkcją prezydenta. To dobra decyzja z punktu widzenia Platformy Obywatelskiej, tym bardziej, że realne instrumenty władzy są w rękach rządu. Pozwala to też zachować Tuskowi kontrolę nad partią, której jedynym spoiwem jest jego przywództwo. Nie wykluczone, że po wyborze Tuska Platformę czekałyby kłopoty wewnętrzne, a nawet rozłam.
Dla liberalnych wyborców głosowanie na Tuska było naturalne. Kandydat wywodzi się ze środowiska gdańskich liberałów, był szefem KLD, mimo wielu uderzających w obywateli decyzji, początek rządów Platformy był momentem oddechu po kuriozalnej koalicji Prawa i Sprawiedliwości i przystawek.
W tej chwili otwiera się giełda nazwisk. Największe szansę mają politycy o konserwatywnym rodowodzie. Marszałek Bronisław Komorowski, dobrze sprawdzający się w swojej roli, miałby szansę na start. Z punktu widzenia liberałów jest to jednak zły wybór. Komorowski reprezentuje jednoznacznie konserwatywny pogląd na kwestie obyczajowe. Start Radosława Sikorskiego jest obciążony podobnym balastem. Sikorski, związany silnie z amerykańskimi neokonserwatystami, ma na swoim koncie kilka kuriozalnych wypowiedzi, które przekreślają jego szansę na głosy liberałów jak chociażby tłumaczenie naszej obecności w Afganistanie, wdzięcznością dla mudżahedinów za pomoc w obaleniu komunizmu. Radosław Sikorski wywodzi się z twardem prawicy, więc można mieć obawy czy nie otrzymalibyśmy "nowego, lepszego" Lecha Kaczyńskiego. Pomysł Jerzego Buzka, który od czasów premierostwa, dokonał zwrotu o 180 stopni w poglądach (zarówno gospodarczych jak i obyczajowych) byłby z punktu widzenia PO najsensowniejszy, choć całkowicie niemądry, jeśli chodzi o pozycję Polski na arenie międzynarodowej. Buzek to dobry szef Parlamentu Europejskiego i wielkie zaszczyty w kraju jeszcze przed nim. Typowana na kandydatkę, Hanna Gronkiewicz-Waltz skupia się na Warszawie. Mało prawdopodobne jest wystawienie Leszka Balcerowicza, który ma duży elektorat negatywny, czy lekko już zapomnianego Jana Krzysztofa Bieleckiego. Obaj politycy zresztą nie mają zaplecza partyjnego.
Dla wielu wyborców PO najlepszą możliwą kandydaturą staje się wybór Andrzeja Olechowskiego - niezależnie od tego, kogo PO wystawi. Polska Olechowskiego jest bliska wizji Polski Platformy z 2001 roku: jest to projekt umiarkowanie liberalny, centrowy, nastawiony na modernizację, reformy gospodarcze i mądrze prowadzoną politykę zagraniczną. Pojawia się szansa na drugą turę wyborów w której zmierzą się konserwatysta Komorowski i liberał Olechowski. Całkiem przyjemna wizja - wszak pierwszy raz od wielu lat Polacy będą mogli dokonać wyboru pozytywnego.
Bogumił Kolmasiak
