Wczorajsza rezygnacja Donalda Tuska z kandydowania na prezydenta RP dla wielu była wielkim zaskoczeniem dla mnie była oczywistym faktem znanym od kilku tygodni, jedyną niewiadomą był termin jej ogłoszenia. Obserwowałam z bliska jak członków Platformy wyniszczają wewnętrzne wojny. I tylko naiwni mogli uwierzyć, że są to drobne nieporozumienia między twardymi mężczyznami.Niezależnie, bowiem od tego, czy Tusk wygrałby wybory prezydenckie, czy też nie, wcześniejsze oddanie władzy niechybnie doprowadziłoby do bratobójczej wojny między zwalczającymi się obozami.Dzisiejsza decyzja Tuska to walka o przeżycie. Historie o tym, że nigdy tak naprawdę nie interesowała go prezydentura możemy między bajki włożyć. Premier lubi podkreślać, jak ważna jest dla niego miłość, polityka miłości miała go odróżnić od zacietrzewienia Kaczyńskiego , czy Kurskiego nigdy jednak nie miał odwagi powiedzieć, że najsilniejsza z jego miłości to miłość do władzy. Bojąc się jej utracić, poświęcił swoje wielkie marzenie o prezydenturze. Ale jak powiedział Tusk w rozmowie z dziennikarzem tvn – umarł król niech żyje król. Zajmijmy się zatem aktualną giełdą kandydatów PO w staraniu o fotel prezydenta kraju.Znajdują się na niej trzy nazwiska Bronisław Komorowski, Radosław Sikorki i Hanna Gronkiewicz – Waltz.Krótka analiza ich szans.Największe szanse według sondaży ma marszałek Komorowski.Niestety na jego niekorzyść przemawiają: brak zaplecza politycznego i niezależność, na którą Tusk sobie nie pozwoli. Medialnie pchnął go do przodu kolega parlamentarny Janusz Palikot, który na pewno doradził Komorowskiemu zgolenie wąsów. Ten prosty zabieg jak przewidywał słusznie spec od marketingu politycznego natychmiast zauważyły media. Połknęły haczyk i wystawiły go jako pierwszego na giełdzie kandydatów.Moim zdaniem wąsy będzie mógł ponownie zapuścić.
Drugi kandydat Radosław Sikorki.
Bez szans. Dla politycznych struktur Platformy jest z kosmosu. Kosmitów nikt nie wystawia. Nie ma zaplecza politycznego. Tusk nawet nie będzie rozważał czy jest dobrym czy złym kandydatem.
Hanna Gronkiewicz – Waltz.
Mierna, bierna, ale wierna. Wprost idealny kandydat. Cała jej tajemnica błyskotliwych awansów to polecenie jej kandydatury przez osoby wpływowe, trzymajace władzę.
O tym, że będzie kandydować na fotel prezydenta kraju pisałam już dla jednej z gazet 13 stycznia. A wtedy nikomu się nie śniło, że Tusk nie będzie kandydował .
Każdy z tych kandydatów wygrywa w drugiej turze z Lechem Kaczyńskim, ale proszę nie zapominać, że z Kaczyńskim wygrywa też towarzysz Szmajdziński z poparciem na granicy błędu statystycznego.
Kto wygra wybory na prezydenta Rzeczpospolitej oczywiście Andrzej Olechowski.
Nie będę tłumaczyć dlaczego, bo dzisiaj jeszcze nikt nie otworzył się na merytorykę.
Mówię tutaj szczególnie do was dziennikarze. Nie popełnijcie tego samego błędu, który popełniliście przy Lechu Kaczyńskim. Duża część z was mieszka w Warszawie, a was nie interesuje jak to miasto jest rządzone. Jako radna miasta nie pozwolę wam na to intelektualne wyłączenie. Będę was codziennie uczyć o Warszawie. Doprowadzę do tego, że będziecie nie tylko czuli to miasto emocjonalnie. Będziecie je znali, zaczniecie czytać uchwały podejmowane przez rządzącą Platformę, nauczycie się na pamięć budżetu tego miasta. Przestaniecie tylko pisać o społeczeństwie obywatelskim, ale dacie rzeczywiste podwaliny, na których je zbudujecie. To wasza misja, to WY stworzycie nową jakość, nową klasę polityczną.
Oczywiście Gronkiewicz na stanowisku prezydenta kraju tak samo jak Lech Kaczyński spowodowałaby mniejsze szkody, bo dysponowałaby mniejszym budżetem, a niżeli dzisiaj jako prezydent Warszawy.
Ale ja nie dopuszczę do tego żeby znowu Polacy zostali ukarani. Jako radna miasta znając układ PO – Lewica rządzący w mieście mówię NIE kumoterstwu politycznemu, jakie uprawia PO w mieście. Nie obsadzaniu kluczowych stanowisk w ramach klucza politycznego. Nie chcę słyszeć od radnych Warszawy, że głosują nie za uchwałami, ale za swoimi 10 tysięcznymi pensjami. Nie może być tak, że wykształceni, mądrzy obywatele tego kraju widzą, że w większości rządzą nami głupcy i akceptuje ten stan rzeczy. Nie robią nic. To ostatni moment żeby Polacy wzięli na siebie odpowiedzialność, żeby przestali jedynie komentować rzeczywistość. Musicie ją kreować, musicie zacząć o nią walczyć. Jak długo chcecie, aby waszą uwagę zajmowały niekończące się żenujące dialogi posłów z komisji śledczych? Ile trupów z szafy i zajęcy z kapelusza będzie jeszcze wyciągać rządząca Platforma żeby ukryć swoją nieudolność? Nie wystarczy odciąć się od tego bagna i żyć w równoległej rzeczywistości. Czeka nas ogrom pracy. To nie będzie walka z głupotą poszczególnych polityków, musimy stanąć przeciwko korporacjom wielkich partii politycznych, które wyposażyliśmy w milionowe dotacje. Nie dajcie się oszukać, że nic nie można zrobić dla Polski, bo jak wmawia nam Platforma teraz się nie da, bo mamy Pis -owskiego prezydenta.
Zawsze się da, ale trzeba chcieć zmian. Dzisiejszy rząd to WIELKI KONSERWATOR UKŁADU, Narodowa KONSERWA tego kraju.
Polacy nie potrzebują zmian konstytucji i osłabienia funkcji prezydenta potrzebują apolitycznego męża stanu.
Polacy zrozumieją, ze nie muszą wybierać między Pisem, a anty Pisem. Wybór niezależnego od korporacji politycznych prezydenta kraju stworzy nowy wzór, da nową receptę dla wygranych wyborów samorządowych.
W najbliższych wyborach samorządowych wygrają dobrzy gospodarze z Wrocławia, Poznania, Gdańska, Sopotu, Rzeszowa. Pod ich wspólnym szyldem, nie szyldem korporacji politycznych Polacy odzyskają wolność.
To, czego dzisiaj nie wiem to nie znam nazwiska premiera w nowym rządzie, ale czuję już siłę ośmielonych sukcesem samorządowców, którzy zbudują nową jakość dla Polski. To dzięki nim korporacja Platformy Obywatelskiej w najbliższych wyborach parlamentarnych uzyska wynik jedynie między 16% – 18%.
Panie premierze wpisał Pan kilka lat temu mojemu wówczas 7 letniem synowi dedykację w swojej książce, brzmiała ona: „ Wilhelmowi żeby Polska była z niego dumna”. Zostawił Pan małego chłopca samego. Bez zreformowanego systemu oświaty, z perspektywą emigracji zarobkowej i niepewnym zabezpieczeniem emerytalnym. On zasługuje na lepszą przyszłość. Trzeba dać mu szansę na pełny rozwój, a wtedy będziemy dumni z niego i z nas samych.
