Dwa lata urzędowania Donalda Tuska na fotelu premiera minęły już jakiś czas temu. Jak zwykle zorgananizowano konferencję na której za wszelką cenę próbowano zamaskować lenistwo i nieudolność gabinetu premiera z Gdańska/Warszawy* (* - niepotrzebne skreślić).
Tuż przed Bożym Narodzeniem upłynęły za to cztery lata od kiedy urząd prezydenta sprawuje profesor Lech Kaczyński. Mimo to Donald Tusk na wszelki wypadek, aby uchowaj boże media nie rozpisywały się zbyt wiele o potencjalnym konkurencie do prezydenckiego fotela, postanowił zorganizować kolejne wystąpienie, nazwane ładnie podsumowaniem decyzji rządu z 2009 roku.
Od pana premiera usłyszeliśmy jednak jak zwykle nie to co gabinet zrobił, ale raczej to czego nie zrobił (a powinien, bo zapowiadał, obiecywał, mamił) i co zamierza zrobić.
Zmiana modelu refundacji leków, zracjonalizowanie sieci szpitali (cokolwiek miałoby to znaczyć), zmiana sposobu finansowania uczelni, zmniejszenie bezrobocia itd., itp. Wymieniać możnaby znacznie dłużej, tylko po co. Za parę dni premier wyskoczy ponownie i będzie nam opowiadał znowu te same bajki.
Na koniec premier stwierdził, że Polacy nie mają powodu do narzekania. Premier zapomniał tylko, że nie wszysycy rodacy żyją jak on sam i jego świta... Dalszy komentarz wydaje się zbędny. Pozostaje tylko apel, z lichą nadzieją, że przyniesie jakikolwiek skutek:
Panie premierze, niech Pana wreszcie zejdzie na ziemię i weźmie się do roboty!
http://platformaobywatelska.cba.pl/
