Kryzys finansowy we Francji
https://www.eurointelligence.com/
Uważam, że nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło....
Ten który już jest widoczny w pierwszej kolejności uderzy w odklejone elity francuskie i w Zielony Ład.
UE nigdy nie egzekwowała zasad paktu stabilności i wzrostu...
A teraz małe przypomnienie...
Zasady zgodności
1. Reguła dotycząca deficytu: państwo spełnia wymogi, jeżeli (i) saldo budżetowe sektora instytucji rządowych i samorządowych jest równe lub większe niż -3 % PKB lub (ii) w przypadku przekroczenia progu -3 % PKB odchylenie pozostaje niewielkie (maksymalnie 0,5 % PKB) i ograniczone do jednego roku.
2. Reguła dotycząca zadłużenia: kraj jest zgodny, jeśli relacja długu sektora instytucji rządowych i samorządowych do PKB wynosi poniżej 60 % PKB lub jeśli nadwyżka powyżej 60 % PKB spada średnio o 1/20 w ciągu ostatnich trzech lat.
3. Reguła salda strukturalnego: państwo spełnia wymogi, jeżeli (i) strukturalne saldo budżetowe sektora instytucji rządowych i samorządowych jest równe lub wyższe od średniookresowego celu średniookresowego lub (b) w przypadku gdy cel średniookresowy nie został jeszcze osiągnięty, roczna poprawa salda strukturalnego jest równa lub wyższa niż 0,5 % PKB lub pozostała odległość od osiągnięcia celu średniookresowego jest mniejsza niż 0,5 % PKB.
4. Reguła dotycząca wydatków: państwo skarży się, jeżeli roczna stopa wzrostu publicznych wydatków pierwotnych, po skorygowaniu o działania dyskrecjonalne po stronie dochodów i zdarzenia jednorazowe, jest równa lub niższa od średniej z 10 lat nominalnej stopy wzrostu produktu potencjalnego pomniejszonej o margines konwergencji niezbędny do zapewnienia dostosowania strukturalnego deficytu budżetowego zgodnie z regułą salda strukturalnego.
Francja ma deficyt budżetowy na poziomie 7 procent, musi zmniejszyć swój deficyt aż o 4 procent PKB!
10 lutego UE zgodziła się na złagodzenie reguł fiskalnych, aby zmniejszyć zadłużenie i pobudzić inwestycje.
https://www.reuters.com/markets/europe/eu-agrees-looser-fiscal-rules-cut-debt-boost-investments-2024-02-10/#:~:text=The%20new%20rules%20give%20countries,on%20a%20plausible%20downward%20path.
Najnowsza reorganizacja obowiązujących od dwóch dekad zasad, znana jako Pakt Stabilności i Wzrostu, nastąpiła po tym, jak niektóre kraje UE zadłużyły się rekordowo wysoko, zwiększając wydatki, aby pomóc swoim gospodarkom wyjść z pandemii, a blok ogłosił ambitne cele ekologiczne, przemysłowe i obronne.
Zmienione przepisy pozwalają krajom nadmiernie zadłużonym na zmniejszenie zadłużenia średnio o 1 proc. rocznie, jeśli przekracza ono 90 proc. produktu krajowego brutto (PKB), i średnio o 0,5 proc. rocznie, jeśli zadłużenie wynosi od 60 do 90 proc. PKB.
Kraje z deficytem powyżej 3 proc. PKB są zobowiązane do zmniejszenia go o połowę do 1,5 proc. w okresach wzrostu, tworząc bufor bezpieczeństwa na nadchodzące trudne czasy.
Wydatki na obronę będą brane pod uwagę, gdy Komisja będzie oceniać wysoki deficyt danego kraju, co jest spowodowane inwazją Rosji na Ukrainę.
Nowe przepisy dają krajom siedem lat, w porównaniu z czterema poprzednio, na redukcję zadłużenia i deficytu począwszy od 2025 r.
Należy podkreślić, że UE może dostosować egzekwowanie przepisów, ale nie może zmienić podstawowe cele paktu stabilności i wzrostu bez jednomyślnego porozumienia i nowego traktatu.
Eurointelligence informuje, że „... możliwość wystąpienia kolejnego kryzysu finansowego w Europie. Generalnie byliśmy powściągliwi w ostrzeganiu przed kryzysami finansowymi. Głównym wyjątkiem był światowy kryzys finansowy i jego kuzyn, kryzys zadłużeniowy w strefie euro. Mniej więcej piętnaście lat później w Europie mamy do czynienia z kolejnym kryzysem finansowym: kryzysem europejskiego modelu społecznego i politycznego o głębokich konsekwencjach dla stabilności fiskalnej i finansowej.
Kanarek w kopalni węgla to przekroczenie deficytów budżetowych we Francji i Włoszech, odpowiednio ponad 7% i ponad 5% w 2024 roku. Te liczby są objawem, a nie przyczyną. Za nimi kryje się brak wzrostu gospodarczego niezbędnego do utrzymania europejskiego modelu społecznego. Polityka fiskalna Niemiec nie mogłaby być bardziej odmienna od polityki Francji czy Włoch, a jednak Niemcy borykają się z dokładnie tym samym problemem.
Model europejski był napędzany przez oligopolistyczne przedsiębiorstwa przemysłowe, które były silnie wspierane przez państwo poprzez regulacje, które przechylały równe szanse na ich korzyść. Klasycznym przykładem jest niemiecki przemysł samochodowy, ale wszyscy tak robili.
Tym, co zabija ten model, jest zmiana technologiczna i fragmentacja geopolityczna. Z tych dwóch, stwierdzilibyśmy, że pierwszy jest ważniejszy. Coraz więcej funkcji w naszym życiu, które wcześniej były domeną czysto mechanicznych procesów, jest obecnie całkowicie lub częściowo zdigitalizowanych. Bariery wejścia upadły. Chiny przeszły drogę od zera do światowego lidera w segmencie samochodów elektrycznych.
Europejskie przedsiębiorstwa nie generują już wystarczających zysków, aby napędzać model społeczny i finansować długoterminowe badania. Nie jest niespodzianką, że w Europie jest bardzo niewiele firm technologicznych. Krótko mówiąc, europejski oligopolistyczny model starych technologii nie sprawdza się już w cyfrowym świecie. Informowaliśmy o podejmowanych przez UE próbach powstrzymania rozwoju technologicznego za pomocą regulacji. Ale jest to sposób radzenia sobie z objawami, a nie przyczynami.
Po wielu globalnych wstrząsach w tym dziesięcioleciu konsekwencje upadku technologicznego Europy przekładają się na niższe potencjalne stopy wzrostu. Na pierwszy ogień poszły Włochy. Wzrost produktywności jest bliski zeru od czasu przystąpienia do strefy euro. Wzrost produktywności w Wielkiej Brytanii załamał się po globalnym kryzysie finansowym i od tego czasu nigdy się nie ożywił. Jest mało prawdopodobne, aby wzrost produktywności w Niemczech powrócił, nawet jeśli cykl koniunkturalny nastąpi. Niemiecka Rada Ekspertów Ekonomicznych widzi potencjalny wzrost o około 0,5% do końca dekady. Przy tak niskim wzroście produktywności model europejski stał się finansowo niezrównoważony. Nic dziwnego, że system polityczny wszędzie się rozpada. Argumentem przemawiającym za trwałymi deficytami, na przykład we Francji, jest to, że są one potrzebne, aby utrzymać Marine Le Pen z dala od władzy. Oznacza to, że będą się utrzymywać.
Przed nami kryzys fiskalny, spowodowany kombinacją spadku wzrostu produktywności i impasu politycznego. Główną przyczyną spadku jest technologia. Geopolityka jest tym, co go przyspieszyło. Rozwiązania, za którymi opowiadamy się od lat – wspólny mechanizm zdolności fiskalnej, unia rynków kapitałowych, wspólne zamówienia obronne w celu zneutralizowania wzrostu wydatków na obronę – są bardziej odległe niż kiedykolwiek. O ile nie zmieni się jeden z tych parametrów, kryzys finansowy jest bardzo prawdopodobnym scenariuszem...”.
Francja ma 7 lat na dostosowanie się do deficytu, jak Francja ma zmniejszyć aż o 4 procent PKB? Biorąc pod uwagę choćby tylko dwa projekty polityczne prezydenta Macrona:
- Zielony Ład i redukcje w rolnictwie,
- sfinansowanie europejskiej armii.
...
