Wojna z Hamasem: odpowiedzi na najbardziej palące pytania:
1. Jakie są cele izraelskiej operacji wojskowej?
2. Jaka jest przyczyna palestyńskich ofiar cywilnych?
3. Co robi Izrael, aby zmniejszyć liczbę ofiar wśród ludności cywilnej?
4. Dlaczego nie zawarto trwałego porozumienia o zawieszeniu broni?
5. Jakie działania są podejmowane, aby ułatwić dostawy pomocy humanitarnej do Strefy Gazy?
6. Czy wcześniejsze restrykcje Izraela wobec Strefy Gazy przyczyniły się do obecnej sytuacji?
7. Jaka jest odpowiedź Izraela na zarzut, że jego działania przeciwko Hamasowi są równoznaczne z karą zbiorową ludności cywilnej?
8. Dlaczego reakcja Izraela na ataki Hamasu jest proporcjonalna?
9. Czy Izrael jest przywiązany do prawa międzynarodowego w obliczu konsekwentnego łamania tego prawa przez Hamas?
10. Jaka jest odpowiedź na zarzut, że w Strefie Gazy ma miejsce "ludobójstwo"?
1. Jakie są cele izraelskiej operacji wojskowej?
Izrael dąży do uwolnienia niemowląt, dzieci, kobiet i mężczyzn przetrzymywanych jako zakładnicy w Strefie Gazy i do odmówienia Hamasowi i innym grupom zbrojnym w Gazie możliwości dalszego atakowania swoich obywateli i terytorium, do czego wyraźnie się zobowiązały.
Nieustanne masowe wystrzeliwanie rakiet z Gazy w kierunku Izraela oraz przerażająca masakra, powszechne i sadystyczne tortury, przemoc seksualna i branie zakładników, które miały miejsce 7 października, spowodowały ponad 1200 morderstw, tysiące rannych i ponad 240 niemowląt, dzieci, kobiet i mężczyzn wziętych jako zakładników. Te działania – które Hamas otwarcie obiecuje popełnić ponownie – są czymś, czego żaden kraj nie będzie tolerował i przeciwko czemu każdy kraj będzie działał. Zgodnie ze swoim prawem i obowiązkiem ochrony siebie i swoich obywateli, bezpośrednim celem Izraela jest podjęcie uzasadnionych środków niezbędnych do uratowania wszystkich zakładników i zapewnienia, że Gaza nigdy więcej nie posłuży jako baza wypadowa dla terroryzmu.
W dłuższej perspektywie Izrael stara się współpracować z globalnymi i regionalnymi partnerami, aby stworzyć rzeczywistość, w której ludność palestyńska w Strefie Gazy ma władzę, by rządzić się sama, ale nie jest w stanie zagrozić Izraelowi i jego obywatelom. Izrael nie dąży do okupacji Gazy ani do trwałego wysiedlenia ludności cywilnej, ale do zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa zarówno Izraelczykom, jak i Palestyńczykom.
Iran i jego poplecznicy, w tym organizacje terrorystyczne Hamas i Hezbollah, dążą do pogrążenia regionu w przyszłości niekończącej się nienawiści i przemocy. Chcą, aby ich kult śmierci indoktrynował umysły kolejnego pokolenia. Chcą też odmówić Izraelczykom, Palestyńczykom i wielu państwom arabskim możliwości rozwoju przyszłości opartej na dalszej integracji, dobrobycie i współistnieniu w całym regionie. Nie możemy pozwolić, aby im się udało.
2. Jaka jest przyczyna palestyńskich ofiar cywilnych?
Brutalna masakra z 7 października zapoczątkowała zbrojne działania wojenne, w których Hamas starał się wykorzystać palestyńską ludność cywilną jako tarczę. Podczas gdy Izrael jest zaangażowany w minimalizowanie szkód wyrządzonych ludności cywilnej i przestrzeganie prawa międzynarodowego, strategia wojskowa grup zbrojnych w Gazie opiera się na pogardzie dla prawa i perwersyjnym wykorzystywaniu ludności cywilnej.
Dla Izraela każda ofiara cywilna jest tragedią, której należy unikać, gdy tylko jest to możliwe. Dla Hamasu cywile mają być wykorzystywani jako tarcza przeciwko atakowi IDF, a ich śmierć jako pionki w kampanii propagandowej. Moralne oburzenie z powodu ofiar cywilnych powinno być skierowane przede wszystkim przeciwko grupom zbrojnym, które nadal celowo narażają życie Izraelczyków i Palestyńczyków i które wzięły ponad 240 zakładników w Strefie Gazy, a nie przeciwko Izraelowi, który stara się zminimalizować liczbę ofiar cywilnych w kontekście swoich legalnych operacji wojskowych i w obliczu bestialstwa Hamasu i brutalnego pola bitwy, które stworzył Hamas.
Każda adekwatna ocena ofiar cywilnych w obecnych działaniach wojennych wymaga docenienia następujących kwestii:
Realia walk miejskich w Strefie Gazy oraz powszechne i systematyczne wykorzystywanie cywilów jako żywych tarcz: Jak doświadczyły siły zbrojne innych demokratycznych państw w ostatnich dziesięcioleciach, ofiary cywilne są brutalnym faktem współczesnej wojny miejskiej. Jest to tym bardziej istotne, że Hamas spędził ostatnie 16 lat na systematycznym rozmieszczaniu i rozpraszaniu swoich operacji wojskowych i aktywów w całej Strefie Gazy, postrzegając palestyńskich cywilów jako zbędne żywe tarcze. Podczas gdy Izrael stara się zminimalizować szkody cywilne, Hamas celowo dąży do ich maksymalizacji w nadziei, że społeczność międzynarodowa potępi Izrael, a nie strategię Hamasu, by celowo narażać ludność cywilną na niebezpieczeństwo.
Hamas celowo stara się przeciągnąć walki na teren zurbanizowany, tak aby dzielnice mieszkalne służyły Hamasowi jako pola bitwy do przeprowadzania ataków na Izrael, co stwarza niebezpieczeństwo dla ludności cywilnej i infrastruktury cywilnej. Hamas zbudował rozległy labirynt podziemnych tuneli w całej Strefie Gazy, z punktami dostępu zlokalizowanymi w domach, meczetach, szkołach, a nawet szpitalach, przenosząc walki (i wynikające z nich zniszczenia) do serca cywilnego otoczenia.
Hamas zagraża również bezpośrednio ludności cywilnej, umieszczając materiały wybuchowe wewnątrz i pod budynkami mieszkalnymi, umieszczając miny-pułapki na budynkach cywilnych i minując drogi używane przez ludność cywilną. Takie godne ubolewania działania powodują bezpośrednie szkody dla ludności cywilnej przebywającej w takich miejscach lub w ich pobliżu.
Co więcej, umieszczanie broni w budynkach mieszkalnych przez Hamas doprowadziło do wtórnych eksplozji, które powodują znacznie więcej szkód w otoczeniu niż sam pierwszy atak IDF.
- Hamas nie zapewnia żadnej ochrony swojej ludności i aktywnie uniemożliwia cywilom samoobronę. Hamas nie zapewnił ludności Gazy żadnej ochrony ani środków bezpieczeństwa przed zniszczeniami wojennymi. Zamiast tego otwarcie powiedział, że jego tunele są tylko dla jej bojowników i że nie ponosi odpowiedzialności za ochronę mieszkańców Gazy. Szokujące jest to, że Hamas dokłada wszelkich starań, aby utrzymać ludność cywilną w rejonach działań wojennych. Otwarcie wzywa ludność cywilną do ignorowania ostrzeżeń i zaleceń IDF dotyczących tymczasowej ewakuacji, ustawia blokady drogowe, aby powstrzymać ludzi przed opuszczaniem niebezpiecznych obszarów, grozi osobom, aby nie opuszczały ich, a według niektórych doniesień strzela do cywilów próbujących wyjechać, aby odstraszyć innych. W ten sposób Hamas bezpośrednio naraża na niebezpieczeństwo własną ludność.
- Siły Obronne Izraela są zmuszone do prowadzenia szeroko zakrojonych działań w całej Strefie Gazy. Zasady prowadzenia działań wojennych przez IDF w Strefie Gazy nie uległy zmianie. Jednak w poprzednich rundach przemocy Izrael nie dążył do militarnego pokonania Hamasu, ale wyznaczył bardziej ograniczone cele, aby zdegradować potencjał militarny Hamasu i osiągnąć efekt odstraszania. W świetle haniebnych ataków Hamasu z 7 października, jego nieustannych ataków na Izrael od tego czasu i deklarowanego celu zniszczenia Izraela i śmierci jego obywateli, Izrael został zmuszony do wyznaczenia jako swoich celów zarówno uwolnienia zakładników, jak i demontażu potencjału militarnego Hamasu. Aby osiągnąć ten cel, Siły Obronne Izraela (IDF) operują w całej Strefie Gazy, przeciwko wielu rodzajom celów wojskowych (wyrzutnie rakiet, składy broni, stanowiska ognia przeciwpancernego, stanowiska snajperskie, środki dowodzenia i kontroli, sami bojownicy, podziemne zasoby wojskowe i tak dalej). W rezultacie, a także w świetle zakresu kontroli i obecności Hamasu w całej Gazie, IDF jest zmuszona do działania na znacznie szerszą skalę niż w poprzednich działaniach wojennych, które, jak wspomniano powyżej, miały bardziej ograniczone cele. Ze względu na strategie Hamasu, ataki te są przeprowadzane głównie w gęsto zaludnionym środowisku miejskim, przeciwko przeciwnikowi, który stara się wykorzystać ludność cywilną do osłaniania swoich operacji. W tych okolicznościach, a także biorąc pod uwagę zakres i skalę ataków wojskowych IDF oraz odrażającą strategię Hamasu, ogólny wpływ na ludność cywilną w Gazie – w tym liczba ofiar – będzie nieuchronnie i tragicznie większy niż w poprzednich działaniach wojennych, nawet jeśli IDF jest zobowiązane do przestrzegania prawa, a te ofiary nie są ani intencją, ani życzeniem IDF.
- Ponad 1000 pocisków wystrzelonych przez Hamas i inne ugrupowania zbrojne wylądowało w Strefie Gazy. Te rakiety, wystrzeliwane na oślep w kierunku Izraela, zamiast tego eksplodowały w Strefie Gazy. Dowody wskazują, że rakiety te eksplodowały w szkołach i w pobliżu szpitali, powodując niewyobrażalne szkody wśród ludności cywilnej. Masowy charakter tego pożaru i prawdopodobieństwo, że setki tych rakiet wylądowały w gęsto zaludnionych obszarach miejskich, sugerują, że są one istotną przyczyną ofiar cywilnych.
- Ofiary cywilne w świetle prawa międzynarodowego. Jak wspomniano poniżej, zgodnie z prawem konfliktów zbrojnych (zwanym również międzynarodowym prawem humanitarnym lub zasada proporcjonalności w atakach wymaga indywidualnej oceny proporcjonalności w odniesieniu do każdego pojedynczego ataku. Ogólna liczba ofiar sama w sobie nie wskazuje na bezprawność. Zgodnie z zasadą proporcjonalności w atakach atak będzie zakazany, jeżeli spodziewane szkody dla ludności cywilnej byłyby nadmierne w stosunku do przewidywanych konkretnych i bezpośrednich korzyści wojskowych. Zasada ta uznaje, że ofiary cywilne mogą być nieuniknionym, choć niepożądanym, skutkiem działań wojskowych. Proporcjonalność wymaga, aby ocena zgodności nie opierała się na wyniku ataku, ale raczej na ocenie dowódcy w momencie ataku, opartej na informacjach, którymi dysponował w danym momencie. Wynika z tego, że legalność indywidualnego ataku nie może być oceniana wyłącznie na podstawie jego skutków. Więcej informacji na temat tej zasady w prawie konfliktów zbrojnych można znaleźć w dokumencie "Kluczowe aspekty prawne" oraz w rozdziale VI raportu o konflikcie w Strefie Gazy z 2014 r.
- Prawdziwość oświadczeń Hamasu. Każda śmierć cywila jest tragedią, a działania wojenne wywołane przez Hamas i przyjęta przez niego strategia doprowadziły do znacznej liczby ofiar cywilnych. Jednocześnie istnieją uzasadnione powody, by wątpić w liczbę ofiar pochodzących ze Strefy Gazy. Wszystkie te statystyki, w tym te podawane przez ONZ i agencje humanitarne, pochodzą z Ministerstwa Zdrowia Hamasu lub innych władz Hamasu, które nie mogą być postrzegane jako wiarygodne źródło informacji i które nie ujawniają informacji o śmierci bojowników. Hamas nie ujawnia też, które ofiary są wynikiem jego własnych działań, czy też działań innych grup zbrojnych, takich jak nieudane wystrzelenia rakiet i inne taktyki Hamasu opisane powyżej. Opierając się na poprzednich rundach walk i wiarygodnych zeznaniach, i pomimo obecnych doniesień, jest jasne, że niektóre z ofiar to w rzeczywistości bojownicy Hamasu, a nie cywile, niektórzy z nich zostali zwerbowani jako bojownicy terrorystyczni, mimo że mają mniej niż 18 lat. Raporty pochodzące od władz Hamasu w Strefie Gazy i cytowane na przykład przez UN OCHA rodzą dodatkowe pytania o zniekształcenia i przeinaczenia, w tym poprzez twierdzenie w niektóre dni, że zginęło więcej kobiet i dzieci niż całkowita liczba ofiar śmiertelnych wymienionych na liście, lub odnosząc się do wielu dni, w których praktycznie nie było ofiar wśród mężczyzn. Historyczną analizę doniesień Hamasu o ofiarach można znaleźć w Aneksie do Raportu o konflikcie w Strefie Gazy z 2014 roku.
3. Co robi Izrael, aby zmniejszyć liczbę ofiar wśród ludności cywilnej?
Izraelskie operacje wojskowe w Strefie Gazy są skierowane wyłącznie przeciwko Hamasowi, Islamskiemu Dżihadowi i innym ugrupowaniom zbrojnym. Siły Obronne Izraela nie atakują celowo ludności cywilnej ani nie dążą do wyrządzenia krzywdy ludności cywilnej. Jak opisano powyżej, obecne działania wojenne zostały wymuszone na Izraelu i chociaż IDF jest zobowiązane do łagodzenia szkód cywilnych zgodnie z prawem konfliktów zbrojnych, to przede wszystkim Hamas ponosi odpowiedzialność za powszechne cierpienia, które spowodował podżegając do działań wojennych 7 października i używając cywilów jako żywych tarcz.
Siły Obronne Izraela stosują wiele środków mających na celu złagodzenie szkód wyrządzonych ludności cywilnej podczas prowadzenia swoich operacji. Środki te są stosowane w procesie planowania namierzania celów (i obejmują uwzględnienie rodzaju uzbrojenia i amunicji)i harmonogram ataków), a także przerywanie ataków, gdy spodziewane szkody dla ludności cywilnej mogą być większe niż początkowo oczekiwano. Podczas gdy skutki przeprowadzanych ataków są oczywiste, niezliczone ataki zostały przerwane lub całkowicie uniknięte, aby zapobiec szkodom dla ludności cywilnej.
W celu zapewnienia skutecznego wczesnego ostrzegania i złagodzenia szkód wyrządzonych ludności cywilnej, Siły Obronne Izraela zachęcają również ludność cywilną do tymczasowej ewakuacji z obszarów intensywnych działań wojennych i z poszczególnych celów. Siły Obronne Izraela zainwestowały ogromne środki w te wysiłki, w tym (do tej pory) wysłały ponad 15 milionów wiadomości tekstowych, przeprowadziły ponad 12 milionów nagranych wcześniej rozmów telefonicznych, zrzuciły ponad 4,5 miliona ulotek, opublikowały wiadomości w mediach społecznościowych, radiu i telewizji w Gazie, komunikowały się z organizacjami międzynarodowymi na miejscu w Gazie i przeprowadziły ponad 45 000 indywidualnych rozmów telefonicznych wzywających ludzi do tymczasowego opuszczenia obszarów działań wojennych i poszczególnych celów. Komunikaty IDF często zawierają szczegółowe informacje o tym, kiedy należy się ewakuować (w tym z określonych obszarów i poszczególnych celów), jakie bezpieczne trasy należy wykorzystać i gdzie można uzyskać pomoc. Od 12 października Siły Obronne Izraela wzywają ludność cywilną do tymczasowej ewakuacji z północnej Strefy Gazy w oczekiwaniu na intensywne walki i operacje lądowe IDF w tym rejonie. Aby ułatwić ewakuację, Siły Obronne Izraela jednostronnie utworzyły korytarze humanitarne i lokalne przerwy w walkach.
Siły Obronne Izraela doskonale zdają sobie sprawę ze zwiększonej liczby ludności cywilnej w południowej Strefie Gazy i wykorzystują wszystkie opisane powyżej środki w celu złagodzenia szkód wyrządzonych ludności cywilnej na tych obszarach. Nie da się rozmontować potencjału wojskowego Hamasu bez działania w południowej Strefie Gazy – skąd w ostatnich tygodniach wystrzelono przytłaczającą większość rakiet na Izrael, skąd wielu wysokich rangą dowódców Hamasu kieruje operacjami, gdzie Hamas utrzymuje liczne zasoby wojskowe i gdzie wywiad IDF wskazuje, że przetrzymywani są zakładnicy.
W szczególności Siły Obronne Izraela (IDF) dokładają starań, aby zapewnić skuteczne uprzednie ostrzeganie o swoich operacjach w określonych obszarach. Na przykład Siły Obronne Izraela (IDF) stosują mechanizm, który pozwala na przekazywanie zaleceń ewakuacyjnych cywilom w określonych dzielnicach Gazy za pomocą różnych narzędzi i który zestawia w czasie rzeczywistym i stale aktualizowane dane dotyczące środowiska cywilnego. System ten wykorzystuje szczegółową mapę Gazy, z wyznaczonymi numerami dla konkretnych dzielnic, która została udostępniona społeczeństwu w Gazie i organizacjom międzynarodowym na miejscu w celu stworzenia "wspólnego języka" bezpośrednio z ludnością cywilną; zob. np. mapę opublikowaną na stronie internetowej IDF (zob. tutaj; arabski). Korzystając z tego numerowanego systemu, IDF dostarcza mieszkańcom Gazy informacji, gdzie należy się ewakuować, jakimi trasami i gdzie można uzyskać dostęp do schronów, przed zintensyfikowaniem operacji.
Mechanizm ten jest wysiłkiem IDF, aby komunikować się bezpośrednio z ludnością Gazy w odpowiedzi na niepowodzenie Hamasu w zapewnieniu ochrony własnej ludności i pomóc im w zmaganiu się z powtarzającymi się wysiłkami Hamasu, aby zagrozić życiu cywilów poprzez trzymanie ich na obszarach zwiększonego zagrożenia.
Specjalna jednostka, która utrzymuje ten system ("Jednostka ds. Łagodzenia Szkód Cywilnych", składająca się z wyższych dowódców IDF, oficerów wywiadu, żołnierzy mówiących po arabsku, doradców prawnych i innych specjalistów) również stale monitoruje w czasie rzeczywistym wdrażanie tych zaleceń ewakuacyjnych, w tym za pomocą narzędzi typu open source, takich jak media społecznościowe, a także źródeł wywiadowczych. Zaktualizowane dane są stale przekazywane siłom powietrznym, morskim i lądowym IDF działającym w Strefie Gazy w celu zwiększenia ich świadomości na temat środowiska cywilnego w rejonach działań. Chociaż z powodów opisanych powyżej niemożliwe jest całkowite uniknięcie szkód wśród ludności cywilnej, mechanizm ten okazał się skuteczny w obecnych działaniach wojennych i uratował wiele istnień ludzkich.
Siły Obronne Izraela są świadome, że komunikacja w Gazie jest przerywana, dlatego podjęły szeroko zakrojone wysiłki w celu rozpowszechnienia mapy i późniejszych wiadomości za pośrednictwem wielu kanałów, w tym audycji radiowych i telewizyjnych w Gazie, zrzucanych ulotek, za pośrednictwem organizacji międzynarodowych w Gazie, a także za pośrednictwem mediów społecznościowych i wiadomości tekstowych.
Oprócz wyżej wymienionych, Izrael czyni starania w celu ułatwienia opieki medycznej cywilom poszkodowanym w walkach. Izrael ułatwił zakładanie szpitali polowych w południowej Strefie Gazy, pływającego szpitala na morzu i współpracuje z osobami trzecimi w celu utworzenia dodatkowych szpitali polowych. Izrael ułatwił przemieszczanie się ludzi ze Strefy Gazy w celu uzyskania leczenia, ułatwił wwóz środków medycznych do Gazy i sam zapewnił zaopatrzenie medyczne pacjentom i personelowi szpitali znajdujących się na obszarach, na których działają siły lądowe IDF.
Wysiłki Izraela w tym zakresie są realizacją jego zobowiązań prawnych, a także wyrazem jego wartości i zaangażowania na rzecz ludzkości. Niemniej jednak należy zdać sobie sprawę, że głównym zagrożeniem dla ludności cywilnej w Gazie jest to, że żyje ona pod rządami ludobójczej organizacji terrorystycznej, która gardzi zarówno prawem, jak i życiem ludzkim. Tak długo, jak ta zasada będzie obowiązywać, zarówno Izraelczycy, jak i Palestyńczycy będą zagrożeni.
4. Dlaczego nie zawarto trwałego porozumienia o zawieszeniu broni?
Zawieszenie broni pozwoliłoby Hamasowi ujść na sucho z morderstwem – dosłownie – i przygotować się do ponownego popełnienia go.
Podczas gdy Siły Obronne Izraela jednostronnie ustanowiły korytarze humanitarne, zrobiły przerwy w ewakuacji palestyńskich cywilów i zgodziły się na tymczasową przerwę operacyjną, aby umożliwić uwolnienie zakładników, Izrael nie może wprowadzić trwałego zawieszenia broni z organizacją, która nadal przetrzymuje niemowlęta, dzieci, kobiety i mężczyzn jako zakładników, kontynuuje ataki na Izrael z lądu, morza i powietrza. i zachowuje zarówno zdolność, jak i zamiar dokonywania ataków terrorystycznych przeciwko swoim obywatelom. Hamas oświadczył wprost, że będzie kontynuował atak, dopóki Izrael nie zostanie całkowicie zniszczony. Jego ludobójcza Karta, oświadczenia jego przywódców i jego działania w terenie pokazują jednoznaczną determinację, by nadal zabijać tak wielu Izraelczyków i Żydów, jak to tylko możliwe.
Barbarzyńska masakra z 7 października i nieustanne ostrzały rakietowe Izraela od tego czasu są najwyraźniejszym dowodem na to, że zawieszenie broni z tą organizacją terrorystyczną nie jest ani trwałe, ani skuteczne. Hamas wykorzystywał każde zawieszenie broni w przeszłości, aby się dozbroić, jeszcze bardziej zakorzenić w ludności cywilnej oraz planować i przeprowadzać nowe okrucieństwa. Rzeczywiście, zawieszenie broni obowiązywało zasadniczo 6 października; Hamas również złamał to zawieszenie broni.
Tymczasowe zawieszenia broni podczas poprzednich działań wojennych były również systematycznie łamane przez Hamas. Na przykład w konflikcie w Strefie Gazy w 2014 r. Hamas wykorzystał tymczasowe zawieszenie broni do przeprowadzenia ataku na siły IDF, zabijając żołnierzy i porywając ciało porucznika Hadara Goldina, które do dziś znajduje się w posiadaniu Hamasu (więcej informacji można znaleźć w rozdziale III Raportu o konflikcie w Gazie z 2014 r.).
W obecnych działaniach wojennych Hamas naruszył ramy, zgodnie z którymi IDF wprowadziło pauzę operacyjną, aby umożliwić uwolnienie zakładników, detonując ładunki wybuchowe w pobliżu sił IDF w północnej Strefie Gazy, a później łamiąc uzgodnione warunki, jak również wystrzeliwując rakiety w kierunku Izraela.
Żadne państwo, które graniczy z ludobójczą organizacją terrorystyczną, nie zgodziłoby się na zawieszenie broni na takich warunkach. Żadne państwo nie omieszka chronić swoich obywateli w takiej sytuacji. Obywatele Izraela nie mniej zasługują na ochronę.
W przerażającej rzeczywistości, którą stworzył Hamas, najbardziej humanitarnym działaniem, jakie Izrael może podjąć, zarówno dla Izraelczyków, jak i Palestyńczyków, jest pokonanie Hamasu tak szybko i zdecydowanie, jak to tylko możliwe.
5. Jakie działania są podejmowane, aby ułatwić dostawy pomocy humanitarnej do Strefy Gazy?
Izrael stale ułatwia pomoc humanitarną dla Strefy Gazy i współpracuje z międzynarodowymi interesariuszami, aby osiągnąć ten cel. Jednocześnie szczera troska o sytuację humanitarną nie może ignorować wysiłków Hamasu, by przekierować i ukraść pomoc, ani też nie może ignorować faktu, że zagrożenie humanitarne, przed którym stoją Palestyńczycy w Gazie, zaczyna się od całkowitej pogardy Hamasu dla palestyńskiego dobrobytu. Co najważniejsze, domaganie się napływu pomocy do Gazy, bez jednoczesnego domagania się, by Hamas uwolnił zapasy, które ukradł ludności cywilnej, jest w rzeczywistości wynagrodzeniem karygodnego zachowania Hamasu i proszeniem innych o zapewnienie, że Hamas zachowa zdolność do przeprowadzania zbrojnych ataków na Izrael.
Obecne działania wojenne, zainicjowane przez Hamas, doprowadziły do znacznego pogorszenia sytuacji humanitarnej w Strefie Gazy. Główną przyczyną obecnej sytuacji jest sposób, w jaki Hamas traktuje ludność Gazy w ciągu 16 lat, kiedy nią rządzi. Hamas wyraźnie powiedział, że nie uważa się za ponoszącego odpowiedzialność za opiekę nad ludnością, którą kontroluje. Hamas nie zdołał poprawić sytuacji ludności cywilnej, nie zainwestował w infrastrukturę krytyczną i nie przygotował ludności na nieuniknione skutki wojny, którą rozpoczął z Izraelem. Hamas nadal inwestuje w rozbudowę wojsk i ataki na Izrael, wykorzystując swoje zasoby do realizacji tego programu, zamiast wspierać swoją ludność.
W okresie poprzedzającym obecne działania wojenne Hamas nadal przekierowywał pomoc przeznaczoną dla ludności cywilnej na cele terrorystyczne, w tym poprzez wykorzystywanie betonu przeznaczonego do budowy budynków mieszkalnych do budowy ogromnej sieci podziemnych tuneli. Hojne fundusze zapewniane przez społeczność międzynarodową na pomoc ludności cywilnej trafiły do kasy Hamasu, wspierając luksusowy styl życia jego przywódców i realizując jego terrorystyczny program.
W przeciwieństwie do tego, Izrael nadal bezpośrednio świadczy usługi dla Gazy, pomimo ciągłych ataków na nią. Na przykład przed 7 października Izrael dostarczał 50% elektryczności do Gazy i do 10% wody w Gazie. Izrael obsługiwał również przejścia graniczne, aby ułatwić przepływ towarów i pomocy do Strefy Gazy. Podobnie, przed obecnymi działaniami wojennymi, prawie 20 000 mieszkańców Gazy codziennie przybywało do Izraela w poszukiwaniu pracy.
7 października 9 z 10 linii elektrycznych dochodzących z Izraela zostało trafionych przez ogień Hamasu. Jedna z trzech rur wodociągowych z Izraela również została trafiona ogniem Hamasu. Hamas najechał przejście graniczne w Erez (przejście, przez które ludzie z Gazy wjeżdżają do Izraela z pozwoleniami na pracę, w celach medycznych i w celach podróży, i przez które personel organizacji międzynarodowych przedostaje się do Gazy) na północy, mordował i porywał personel i spowodował znaczne szkody. Sprawiła, że przejście graniczne Kerem Szalom (przejście, przez które towary i pomoc przepływają do Gazy) na południu znalazło się pod ciągłym ostrzałem.
Na sytuację humanitarną w Strefie Gazy wpłynęło również umieszczenie przez Hamas wyrzutni rakiet i innych zasobów wojskowych w obrębie infrastruktury krytycznej i w jej sąsiedztwie, w ten sposób umyślnie narażając je na krzywdę. Hamas gromadzi zapasy, takie jak paliwo, i kradnie organizacjom międzynarodowym inne dostawy przeznaczone dla ludności cywilnej (co publicznie przyznaje ONZ). Hamas zaszkodził, a nawet spowodował zaprzestanie świadczenia usług medycznych w Strefie Gazy, wykorzystując szpitale do operacji wojskowych, co spowodowało konieczność prowadzenia operacji IDF w takich miejscach oraz ewakuacji pacjentów i personelu dla ich bezpieczeństwa. Wreszcie, nadużywanie przez Hamas środowiska cywilnego i ludności cywilnej jako żywych tarcz skutkuje bezpośrednimi, choć przypadkowymi, szkodami dla ludności cywilnej i infrastruktury cywilnej.
Jak jasno i wielokrotnie stwierdzali wysocy rangą przywódcy polityczni i wojskowi Izraela, Izrael nie chce krzywdzić ludności cywilnej w Strefie Gazy i podejmuje kroki w celu ułatwienia i rozszerzenia przepływu pomocy dla ludności cywilnej. Zgodnie z prawem konfliktów zbrojnych strony konfliktu zbrojnego są zobowiązane do umożliwienia i ułatwienia dostępu do przesyłek zaopatrzenia niezbędnego dla przetrwania ludności cywilnej, jeżeli nie są one odpowiednio zapewnione. Obowiązek ten jest obwarowany ważnymi warunkami, w tym nie ma poważnych powodów, aby obawiać się, że przesyłki zostaną przekierowane z miejsca przeznaczenia cywilnego lub w inny sposób przyniosą korzyści wysiłkom wojskowym wroga. Prawo międzynarodowe nie zobowiązuje strony konfliktu do samodzielnego zaopatrywania się na terytorium drugiej strony.
W praktyce Izrael ułatwia obecnie wwożenie kilkuset ton pomocy humanitarnej każdego dnia, mimo że Hamas posiada wiele podstawowych dostaw, które sam mógłby dostarczyć ludności cywilnej. Izrael dostarcza również wodę do Gazy z własnych zapasów. Izrael ułatwił zakładanie szpitali polowych w południowej Strefie Gazy, pływających szpitali na morzu i współpracuje ze stronami trzecimi w celu utworzenia dodatkowych szpitali polowych. Izrael ułatwił przemieszczanie się ludzi ze Strefy Gazy w celu uzyskania pomocy medycznej, ułatwił wwóz środków medycznych i sprzętu do Gazy, a także sam dostarczał środki medyczne pacjentom i personelowi szpitala Shifa podczas operacji IDF mających na celu wykrycie i unieszkodliwienie infrastruktury wojskowej Hamasu wewnątrz kompleksu szpitalnego. Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej COGAT.
Szczere zaniepokojenie sytuacją humanitarną musi rozpocząć się od żądania, aby Hamas przestał kraść pomoc i uwolnił zapasy, które ukradł ludności cywilnej, aby utrzymać swoje cele terrorystyczne.
6. Czy wcześniejsze restrykcje Izraela wobec Strefy Gazy przyczyniły się do obecnej sytuacji?
Terror Hamasu nie jest wynikiem izraelskich restrykcji. Wcześniejsze restrykcje Izraela były bezpośrednim skutkiem terroru Hamasu.
Hamas dokonywał ataków terrorystycznych przeciwko Izraelowi na długo przed przejęciem władzy w Strefie Gazy. Wiele setek izraelskich cywilów zostało zamordowanych na przestrzeni lat w wyniku samobójczych zamachów bombowych Hamasu i innych ataków, a wszystko to w celu wspierania ludobójczych celów Hamasu i jego wysiłków zmierzających do zniweczenia wszelkich perspektyw pokoju izraelsko-palestyńskiego.
W 2005 roku, kiedy Izrael wycofał wszystkich swoich żołnierzy i cywilów ze Strefy Gazy, pozostawił obszar przybrzeżny, który może stać się historią sukcesu gospodarczego i politycznego. W tym czasie osiągnięto porozumienie w sprawie przemieszczania się i dostępu, które obejmowało międzynarodowe przejście graniczne na granicy Gazy z Egiptem. Przejście to było kontrolowane przez Autonomię Palestyńską pod nadzorem obserwatorów z Unii Europejskiej. W ciągu 19 miesięcy funkcjonowania tego przejścia granicznego korzystało z niego około 450 000 osób, około 1 500 dziennie. W 2007 roku Hamas zakończył brutalne przejęcie Gazy, atakując i zabijając przedstawicieli Autonomii Palestyńskiej oraz narzucając w Gazie totalitarny reżim, pozbawiony praw człowieka, wolności słowa i podstawowych wartości liberalnej demokracji. Europejscy obserwatorzy na przejeździe uciekli, ratując się ucieczką.
Umowa o dostępie i przemieszczaniu się obejmowała również ustalenia dotyczące budowy portu morskiego i lotniska, a także ustalenia dotyczące tranzytu między Gazą a Zachodnim Brzegiem, z których wszystkie zostały udaremnione przez przemoc Hamasu i odrzucenie wszelkich ustaleń skoordynowanych z Izraelem. Co więcej, konsekwentne wykorzystywanie przez Hamas obszarów morskich do przeprowadzania ataków i przemytu broni wymagało nałożenia przez Izrael w 2009 r. blokady morskiej zgodnie z prawem międzynarodowym. Przez lata Izrael łagodził ograniczenia w korzystaniu ze strefy morskiej przez mieszkańców Gazy, gdy pozwalała na to sytuacja bezpieczeństwa.
Krytycy izraelskiej polityki rzadko wspominają o granicy, jaką Gaza ma również z Egiptem. Co więcej, sam Egipt uznał potrzebę nałożenia ograniczeń granicznych, aby zapobiec przemytowi broni do Strefy Gazy. Nawet prezydent Autonomii Palestyńskiej Abbas w przeszłości opowiadał się za egipskimi ustaleniami dotyczącymi zapobiegania dostawom broni do Hamasu w Gazie.
Nie wolno mylić przyczyny i skutku. To terror Hamasu sprowadził nieszczęście na Gazę i to właśnie wykorzenienie tego terroryzmu może zapewnić przyszłość bez przemocy zarówno Izraelczykom, jak i Palestyńczykom.
7. Jaka jest odpowiedź Izraela na zarzut, że jego działania przeciwko Hamasowi są równoznaczne z karą zbiorową wobec ludności cywilnej?
Operacje Izraela wymierzone są w Hamas i Islamski Dżihad i podejmowane są w celu zneutralizowania zagrożenia ze strony tych organizacji i uwolnienia zakładników. Izrael nie stara się krzywdzić ludności cywilnej w Strefie Gazy.
Działania Izraela mają na celu zapobieżenie ponownemu popełnieniu przez Hamas masakr takich jak ta z 7 października, i w żadnym wypadku nie dążą do ukarania ludności Gazy. Ludność cywilna jest tragicznie narażona na niebezpieczeństwo w wyniku faktu, że aktywa wojskowe i bojownicy Hamasu znajdują się wewnątrz i pod infrastrukturą cywilną oraz że Hamas wykorzystuje cywilów jako żywe tarcze w ramach strategii.
Daleki od dążenia do nałożenia "zbiorowej kary", Izrael jest oddany prawnym zasadom rozróżnienia, ostrożności i proporcjonalności w kierowaniu ataków na cele wojskowe, aby ułatwić przepływ pomocy humanitarnej do Gazy i złagodzić szkody cywilne, nawet jeśli Hamas stara się je maksymalizować.
Niestety, wszystkie działania wojenne mają zbiorowy wpływ na ludność cywilną. Ale oskarżanie Izraela o "zbiorową karę" jest oszczerstwem. Stroną winną cierpienia cywilów w Gazie jest Hamas, który w swoich słowach i czynach demonstruje gotowość do poświęcenia palestyńskich cywilów dla swojego ludobójczego programu.
8. Dlaczego reakcja Izraela na ataki Hamasu jest proporcjonalna?
Proporcjonalność w świetle prawa międzynarodowego nie jest "wet za wet". Działania Izraela są proporcjonalne do poważnego zagrożenia, przed którym stoi, i są zgodne z wymogiem prawnym, zgodnie z którym spodziewane szkody cywilne wynikające z ataku nie mogą być nadmierne w stosunku do przewidywanej przewagi wojskowej, do której dąży. Izraelskie ataki, które nie osiągnęły tego progu, były i nadal będą przerywane.
Pojawiają się głosy, że siły zbrojne użyte przez Izrael lub szkody wyrządzone ludności cywilnej w Strefie Gazy są "nieproporcjonalne" do ataków przeprowadzanych przez Hamas. Chociaż skutki konfliktu dla ludności cywilnej są tragiczne, jest to błędne przedstawienie znaczenia terminu "proporcjonalność" w czasie wojny, zarówno w znaczeniu potocznym, jak i w odniesieniu do obowiązującego prawa międzynarodowego.
W potocznym sensie proporcjonalność na wojnie nie jest kwestią wet za wet. Oznacza to użycie siły niezbędnej do osiągnięcia uzasadnionego celu, jakim jest usunięcie zagrożenia, z którym mamy do czynienia. Zagrożenie ze strony Hamasu jest poważne i nieuchronne, ponieważ Hamas działa z terytorium graniczącego z Izraelem, stara się przeprowadzać poważne ataki wewnątrz Izraela (tak jak to zrobił 7 października), nadal codziennie atakuje Izrael (w tym ostrzałem rakietowym, który obejmuje większość terytorium Izraela), przetrzymuje niemowlęta, dzieci, kobiety i mężczyzn jako zakładników (bez żadnej komunikacji z zewnątrz i pod groźbą egzekucji). który został zmaterializowany) i wyraźnie stwierdza, że zamierza atakować Izrael, dopóki nie zostanie zniszczony. W związku z tym cel Izraela, jakim jest usunięcie zdolności wojskowych Hamasu i uwolnienie zakładników, jest proporcjonalny do zagrożenia, a siła, której używa Izrael, jest jedynym możliwym dostępnym środkiem do zneutralizowania trwających ataków i bezpośredniego zagrożenia kolejnymi atakami.
Jeśli chodzi o obowiązujące prawo międzynarodowe, zasada "proporcjonalności" znajduje się w prawie konfliktów zbrojnych, które reguluje trwający konflikt zbrojny między Izraelem a Hamasem i innymi ugrupowaniami zbrojnymi w Strefie Gazy. Zgodnie z tą zasadą zabronione jest przeprowadzenie ataku, jeżeli spodziewana przypadkowa utrata życia wśród ludności cywilnej, obrażenia ludności cywilnej lub uszkodzenie mienia o charakterze cywilnym byłyby nadmierne w stosunku do konkretnych i bezpośrednich korzyści wojskowych, które są przewidywane w wyniku ataku. W związku z tym zasada proporcjonalności w atakach ma być stosowana do każdego ataku niezależnie i nie odnosi się do ogólnego użycia siły wojskowej.
Korzyści militarne, do których dążą IDF, obejmują niszczenie wrogich zasobów wojskowych, atakowanie bojowników, degradację i uniemożliwianie wrogowi zdolności dowodzenia i kontrolowania operacji, neutralizację podziemnych tuneli i infrastruktury wykorzystywanej do celów wojskowych oraz niszczenie pozycji, które zagrażają siłom lądowym IDF (takich jak posterunki snajperskie, przeciwpancerne i obserwacyjne), z których wszystkie przyczyniają się do ogólnego celu, jakim jest uwolnienie zakładników i usunięcie zdolności Hamasu do dalszego atakować Izrael i jego obywateli. Prawo konfliktów zbrojnych stanowi, że ocena proporcjonalności opiera się na ocenie dowódcy wojskowego w momencie ataku, a nie na retrospekcji: test jest zorientowany na zachowanie, a nie na wynik. Z prawnego punktu widzenia ofiary cywilne lub szkody wyrządzone mieniu o charakterze cywilnym same w sobie nie pozwalają na wyciągnięcie wniosku w odniesieniu do proporcjonalności bez świadomej oceny zarówno spodziewanych szkód dla ludności cywilnej, jak i przewagi wojskowej przewidywanej w momencie ataku. Ponadto, jak wspomniano powyżej, ogólna liczba ofiar konfliktu nie wskazuje na naruszenie tej zasady, ponieważ test proporcjonalności wymaga indywidualnej oceny każdego uderzenia. Aby to zademonstrować, jeden atak powodujący 500 ofiar powinien być logicznie i prawnie postrzegany inaczej niż 500 ataków na cele wojskowe, skutkujące ogólnie taką samą liczbą ofiar.
Wprowadzenie w życie zasady proporcjonalności w ataku jest rozdzierającą równowagą, ale taką, do której Izrael jest zobowiązany. Siły Obronne Izraela podejmują wiele wysiłków, aby zminimalizować i oszacować spodziewane ofiary cywilne, w tym poprzez wzywanie ludności cywilnej do tymczasowej ewakuacji obszarów najbardziej intensywnych i niebezpiecznych walk oraz ułatwianie ich bezpiecznej ewakuacji.
Niestety, wiele organizacji wypowiada się na temat proporcjonalności wyłącznie na podstawie trudności wyrządzonych ludności cywilnej, nie dysponując wiedzą wojskową ani niezbędnymi danymi, aby ocenić drugą stronę równania. Więcej informacji na temat tej zasady w prawie konfliktów zbrojnych można znaleźć w dokumencie "Kluczowe aspekty prawne" oraz w rozdziale VI Raportu o konflikcie w Strefie Gazy z 2014 r.
Wreszcie, pojawiły się sugestie, że prawo regulujące pierwotne prawo do użycia siły (ius ad bellum) ma znaczenie dla obecnych działań wojennych. Jest to nieprawda, ponieważ, jak wspomniano, Izrael od wielu lat jest zaangażowany w trwający konflikt zbrojny z Hamasem i innymi grupami zbrojnymi w Strefie Gazy, a także z innych powodów. Gdyby jednak zastosować odpowiednie przepisy tego zbioru przepisów do obecnych działań wojennych, jest oczywiste, że od 7 października Izrael stoi w obliczu rozległego i poważnego ataku zbrojnego, który trwa (w tym poprzez nieustanny masowy ostrzał rakietowy oraz natarcia lądowe, morskie i powietrzne) pomimo izraelskich prób powstrzymania takich ataków. Ucieczka Izraela do użycia siły jest konieczna, biorąc pod uwagę charakter ataków i stwarzane zagrożenie oraz brak alternatywnych środków, a także proporcjonalna, biorąc pod uwagę ich zakres i dotkliwość.
9. Czy Izrael jest przywiązany do prawa międzynarodowego w obliczu konsekwentnego łamania tego prawa przez Hamas?
Fakt, że wróg nie okazuje szacunku dla prawa międzynarodowego, nie zwalnia z obowiązku jego przestrzegania. Ale jego niezgodne z prawem zachowanie może wpłynąć na to, jak w praktyce będzie wyglądała zgodna z prawem reakcja.
7 października Hamas dopuścił się najgorszych okrucieństw znanych człowiekowi, w tym zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i czynów, które mogą być równoznaczne z ludobójstwem. Od tego czasu nadal dopuszcza się poważnych przestępstw, w tym przetrzymywania zakładników, wystrzeliwania tysięcy rakiet przeciwko ludności cywilnej i narażania własnych cywilów na niebezpieczeństwo, wykorzystując ich jako żywe tarcze.
Niezależnie od tych okrucieństw Izrael zobowiązuje się do prowadzenia swoich operacji zgodnie z prawem międzynarodowym, w tym z zasadami regulującymi prowadzenie działań wojennych, znanymi jako prawo konfliktów zbrojnych lub międzynarodowe prawo humanitarne. Więcej szczegółów można znaleźć w dokumencie dotyczącym kluczowych aspektów prawnych oraz w rozdziale VI raportu o konflikcie w Strefie Gazy z 2014 r.
Zasady te są nieodłączną częścią szkolenia IDF, kierują doradcami prawnymi, którzy uczestniczą w podejmowaniu decyzji operacyjnych i są podstawą badania i dochodzenia przez Izrael w sprawie domniemanego niewłaściwego postępowania jego sił.
Pod pewnymi względami działania IDF wykraczają poza wymogi prawa międzynarodowego, służąc utrzymaniu strategicznych interesów Izraela i szerszych wartości demokratycznych – w tym świętości ludzkiego życia i zobowiązania do demonstrowania człowieczeństwa nawet, a może zwłaszcza, w obliczu bestialstwa Hamasu.
10. Jak można zareagować na zarzut, że w Strefie Gazy ma miejsce "ludobójstwo"?
Oskarżenie Izraela o ludobójstwo jest nie tylko całkowicie bezpodstawne w świetle faktów i prawa, ale jest moralnie odrażające. Uciekanie się do takiej retoryki ma na celu wykorzystanie przeciwko Izraelowi terminu ukutego na opisanie najgorszej zbrodni popełnionej przeciwko samemu narodowi żydowskiemu, a tym samym jest antysemickie i głęboko obraźliwe dla pamięci ofiar Holokaustu. Oskarżanie o "ludobójstwo" w czasie, gdy Izrael legalnie broni się przed jawnie ludobójczą organizacją terrorystyczną i nieustannie stara się minimalizować szkody wyrządzone palestyńskiej ludności cywilnej, nawet jeśli Hamas stara się je maksymalizować, jest oszczerstwem, które pozbawia termin znaczenia.
Niewiele jest zarzutów bardziej odrażających niż twierdzenie, że w Gazie ma miejsce "ludobójstwo". Przywołuje to nikczemny antysemicki wzorzec przypisywania narodowi żydowskiemu winy i oskarżania go o te same zbrodnie, których sami padli ofiarą. Stara się również zaciemnić fakt, że 7 października Hamas sam był zaangażowany w sadystyczną rzeź niewinnych Żydów z konkretnym zamiarem zniszczenia ich jako grupy, w celu poparcia wyraźnych ludobójczych wezwań zawartych w jego Karcie.
Użycie terminu "ludobójstwo" w odniesieniu do legalnego atakowania przez Izrael Hamasu, Islamskiego Dżihadu i innych organizacji terrorystycznych w Gazie pozbawia ten termin znaczenia. Polityka Izraela została jasno przedstawiona przez jego wysokich rangą przywódców politycznych i wojskowych – Izrael jest w stanie wojny z Hamasem, a nie z ludnością Gazy. Jest zobowiązana do prowadzenia swoich operacji zgodnie z prawem międzynarodowym (zob. tutaj i tutaj) i nigdzie nie życzy krzywdy palestyńskiej ludności cywilnej. Zgodnie z prawem konfliktów zbrojnych i narażając się na znaczne ryzyko dla własnych operacji wojskowych, Izrael stara się zminimalizować wszelkie szkody, które mogą zostać wyrządzone ludności cywilnej w Gazie w wyniku działań wojennych zainicjowanych przez Hamas, nawet jeśli Hamas dąży do maksymalizacji takich szkód i realizuje odrażającą strategię systematycznego wykorzystywania cywilów jako żywych tarcz oraz wykorzystywania chronionych i wrażliwych miejsc, takich jak infrastruktura cywilna. szkoły, meczety, karetki pogotowia i szpitale do celów wojskowych.
By wymienić tylko kilka przykładów, Izrael ostrzega ludność cywilną z wyprzedzeniem przed rozpoczęciem działań na określonych obszarach; wzywa ich do tymczasowej ewakuacji wyznaczonymi bezpiecznymi drogami; ustanawia korytarze humanitarne i strefy humanitarne; podejmuje lokalne przerwy w walkach z korzyścią dla ludności cywilnej; i przerywa operacje, co do których można się spodziewać, że doprowadzą do nadmiernych szkód dla ludności cywilnej. Ponadto Izrael ułatwia leczenie rannych cywilów, stale monitoruje sytuację humanitarną w całej Strefie Gazy w trosce o potrzeby ludności cywilnej i współpracuje z szeregiem podmiotów w celu ułatwienia stałych dostaw pomocy humanitarnej przez granicę egipsko-gazową, w tym żywności, wody, środków medycznych, schronienia i paliwa, pomimo konsekwentnych i szeroko zakrojonych wysiłków Hamasu, aby gromadzić taką pomoc i kraść ją od własnej ludności. Izrael wzywa również Hamas do kapitulacji, aby zarówno Izraelczycy, jak i Palestyńczycy mogli prosperować. Wszystkie te kroki same w sobie wyraźnie przeczą wszelkim twierdzeniom o ludobójstwie.
Oskarżenie o ludobójstwo w tych okolicznościach jest nie tylko niespójne pod względem prawnym i faktycznym, ale wręcz nieprzyzwoite. Kierowanie tego haniebnego oskarżenia przeciwko Izraelowi, a nie przeciwko Hamasowi lub w związku z jakimkolwiek innym niedawnym konfliktem, w tym tymi, w których setki tysięcy niewinnych ludzi stało się celem, jest jawnym antysemityzmem. Wrogość narzucona Izraelowi i karygodne traktowanie ludności Gazy przez Hamas bez wątpienia spowodowały znaczne i tragiczne cierpienia ludności cywilnej (patrz: Jaka jest przyczyna palestyńskich ofiar cywilnych?), ale to w żaden sposób nie może stanowić ważnej podstawy, ani faktycznej, ani prawnej, dla skandalicznego oskarżenia o ludobójstwo.
Sam bowiem Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości miał okazję wyjaśnić (w związku z bombardowaniami Federalnej Republiki Jugosławii przez NATO w 1999 r.), że groźba lub użycie siły "nie może samo w sobie stanowić aktu ludobójstwa". Odnosi się to w równym stopniu do obecnych działań wojennych. Fałszywe i złowrogie opisywanie tragicznej śmierci cywilów w walkach miejskich jako ludobójstwa jest nadużyciem języka, które może jedynie osłabić ochronę zapewnianą przez prawo międzynarodowe. Jest to obraza dla prawdziwych ofiar tej straszliwej zbrodni, nie tylko dla pamięci o sześciu milionach żydowskich ofiar nazistowskiego Holokaustu. Każda osoba uczciwa moralnie powinna od razu odrzucić taki obraźliwy zarzut.
...
