Przyłączę się do dyskusji o niczym, czyli o przywróceniu w Polsce kary śmierci. Rozpaliła do białości blogerów ta marna wrzutka Kaczyniaka co dowodzi niezbicie, iż dyskusje salonowe są potrzebą wynikającą ze schorzeń psychicznych i niczym więcej.
Mała korekta założeń, bo one w tej dyskusji są najistotniejsze i przesądzają o końcowym wniosku. Otóż na samym początku dywagacji powstaje pewne przekłamanie. Zaczynamy rozpatrywać abstrakcyjnie KS, ewentualnie w odniesieniu do "sprawcy". Ale ów "sprawca" pozostaje bezosobowym, bezpodmiotowym terminem, co sugeruje nam rozważanie KSu w odniesieniu do szarego Kowalskiego.
Otóż chciałem przypomnieć miłosiernym Samarytanom, że KS rozpatrujemy w odniesieniu do sprawców morderstw I stopnia. A to nie są szarzy Kowalscy. Jeśli ktoś nie widzi róznicy między szarym Kowalskim a mordercą, nie powinien zajmować się zagadnieniami KSu tylko pozostawić to roztropniejszym.
KS stosowany jest w społeczeństwach dorosłych, zdrowych ludzi. Nie jest stosowany w zdzeicinniałych, zsocjalizowanych, rozfeminizowanych społeczeństwach schyłkowych.
Nie rozumiem również dlaczego twierdzi się, że KS jest jakimś potępieniem i jakby aktem nienawiści czy msty na biednym nieboraku, który zbłądził. My, chrześcijanie, uważamy iż KS jest aktem sprawiedliwości i niezbędnym elementem moralnego ładu. Jednocześnie do głowy nie przyszłoby nam potępiać skazańca, bądź w jakikolwiek sposób umniejszać jego człowieczeństwu. Współczujemy jego losowy, modlimy się za jego chorą duszę, posyłamy nawet księdza, by do ostatniej chwili wspierał ducha nieszczęśnika modlitwą. Nie rozumiemy natomiast, dlaczego abolicjoniści domagają się, by w imię współczucia popełniać niesprawiedliwość i to grubą, bowiem nieukaranie KSem za morderstwo jest bardzo grubą niesprawiedliwością, która burząc ład etyczny demoralizuje wszystkie strony dotknięte zbrodnią.
Brak KS w arsenale kar bądź jego niestosowanie jest niemoralnością i grzechem. Jest poprostu dziecinadą.
